لالایی هایی که مادر(1)

- لالایی هایی که مادر آرزو می کند کودکش تندرست بماند و او را به مقدسات می سپارد:

لالالالا که لالات می کنم من نگا بر قد و بالات می کنم من لالالالا که لالات بی بلا باد نگهدار شب و روزت خدا باد ! (فرهنگ عامیانه ی مردم ایران، برگ ٢١۷) لالاییت می کنم خوابت نمیاد بزرگت کردم و یادت نمیاد بزرگت کردم و تا زنده باشی غلام حضرت معصومه باشی (ترانه و ترانه سرایی در ایران، برگ ١٩١) ٢

- لالایی هایی که مادر آرزو می کند، کودکش بزرگ شود، به ملا برود و با سواد شود:

لالالالا عزیز ترمه پوشم کجا بردی کلید عقل و هوشم لالالالا که لالات بی بلا باد خودت ملا، قلمدونت طلا باد ! (ترانه های ملی ایران، برگ ١٤۷) لالالالا عزیز الله قلم دس گیر، برو ملا بخوون جزو کلام الله (ترانه و ترانه سرایی در ایران، برگ ١٨٢) ٣

- لالایی هایی که مادر آرزو می کند کودکش به ثمر برسد:

لای لای دییم یاتونجه گؤ زلرم آی باتونچه ( لالایی می گویم تا به خواب روی ادامه می دهم تا ماه فرو رود) سانه رم الدوز لری سن حاصله یتوننچه (و ستاره ها را می شمارم تا تو بزرگ شوی و به ثمر برسی) (ترانه و ترانه سرایی در ایران، برگ ١٨۷) ٤

- لالایی هایی که مادر در آن ها به کودک می گوید که با وجود او دیگر بی کس و تنها نیست:

الا لا لا تو را دارم چرا از بی کسی نالم ؟ الا لالا زر در گوش ببر بازار مرا بفروش به یک من آرد و سی سیر گوش (گوشت) (تاریخ ادبیات کودکان ایران، برگ ٢٩) لالالالا گل آلاله رنگُم لالالالا رفیق روز تنگُم لالالالا کنم، خووت کنم مو علی بووم و بیارت کنم مو (خوابت کنم من) (علی گویم و بیدارت کنم من) (ترانه و ترانه سرایی در ایران، برگ ١٨٦)