مهمانی من و دل (شعری از خودم) (تقدیم به عشقم مهدی)

باز هم میخواهم بنویسم

از مهمانی دیشب من و دل ،

که بی شک جای تو خالی بود !

از مستی و بی قراری ام ،

که نگاهم در عطش دیدار تو بود !

از نقاشی کلمات بر بوم دلم ،

که واژه ها برای بیان حرف دلم حقیر بود !

از همه چیز که دست به دست هم داده بودند

تا دوباره قلم را بردارم ، با او آشتی کنم

و اینها همه به خاطر تو بود !

برای تو ...

به راستی تو کیستی؟!

تو کیستی که دنیایم را

در هاله ی چشمانت می بینم

اگر دور از تو باشم ،

نهال وجودم پرپر می شود ...

و اگر با تو باشم ،

از لحظه های سرد تنهایی می گریزم

و به تو پناه می آورم ...

نمی دانم ...!

ای کاش ، 

ای کاش تو نیز دلتنگم باشی ...

ای کاش تو نیز عشقت را به من هدیه دهی

تا من تمام روزهای زندگیم را ،

بدون هیچ واهمه ای به پای تو بریزم...