دوتا شعر جدید ، تقدیم به زخمی

تقدیم به زخمی

شعر اول 

تو را سنگو مرا خاک آفریدند
تو را سختو مرا نرم آفریدند
تو پر زور .قوی.محکم. ولیکن 
مرانرم ونازک چون برگ آفریدند.
تن من اسیر بادو بارون بود هر سال 
اسیرو زخمیه دستان سنگ بود هر بار
خدایا مرا چرا خاک آفریدی؟
اسیرو زخمیه سنگ آفریدی؟

شعر دوم

تواشکم را در آوردی 
ندیدی این زخم را؟
چه بی پروا .تو سوزاندی این دلم را 
ندیدی آتشش را؟
من عاشق بودم اما تو پی معشوق میگشتی
خدا داند چه بر من رفت زمانی که پی اش گشتی.

آقا زخمی ببخشید اگه یکم بدل نشین نبود، ولی بدون از ته قلبم این شعرارو برات گفتم

امید دارم که دیگه هیچ زخمی رو دلت نبینم