ببین یک سری از متفکران نظیر مارکس و... معتقدند که انسان در شرایطی که احساس ترس یا ضعف میکنه به یاد یک اتکا میوفته و در واقع دین ساخته و پرداخته نیاز انسان به یک اتکا هه میخوام بدونم این نظرو شما قبول دارید اگه نه چرا؟
ببینید من برای اینکه بدونید کاملا به حرفی که زدن اطلاع دارم صبحت شمارو اینجور بررسی می کنم : شما درست میگید در واقع بی دینی هم نوعی اعتقاده و انسان میتونه بر این شیوه زندگی کنه. اما سوال من یک سوال ریاضی نیست یا یک قانون کلی علمی که با یک مثال نقص باطل بشه یک نظریه س و از نوع جامعه شناسیش و این اقلیتی که شما یاد کردید در مقابل اکثریت ناچیزند. سخن از اینه که ایا دین و پدیده دینداری خواستگاهش در کجای انسانه ، در ذات انسان که بهش نیاز داشته باشه، یا در خارج از انسان که با تغییر عوامل بیرونی اجتماعی مساعد یا نامساعد می تونه به وجود بیاد یا از بین بره؟ از ترس هم میشه برداشت های متفاوتی کرد. کمبود یا....
در ضمن دینداری اخص از اعتقاد داشتنه. "هیچی" نوعی اعتقاده اما دینداری نیست. منظورم از دینداری یعنی اعتقاد به وجود موجودی عظیم از نظر دیندار به نام الله، یهو، و.....
ببیید من فکر میکنم بشه حرفهای شما رو اینطور خلاصه کنم 1- حقیقت نسبیه و نسبیتش تابع شرایطه 2- اعتقاد داشتن الان چون وجود داره به این علته که به ما شرایط تحمیل کرده 3- ترس مارو وادار به دین پذیری نمیکنه پ 4- خاصیت حقیقت اینه که میتونیم بپذیریمش میتونیم نپذیریمش سوال من اینه: 1-ایا ترس که در ما ایجاد شده نمی تونه عامل خارجی داشته باشه؟ 2- ایا خاصیت حقیقت نسبی لینه که ما میتونیم بپذیریمش میتونیم نپذیریمش یا خاصیت ما اینه که میتونیم چیزی رو بپذیریم یا چیزی رو نپذیریم؟ 3- آیا کسی که چیزی بهش تمیل میشه اینکار به طور انجام میشه یا اینکه وخودش فک میکنه داره خودش انتخاب میکنه به خاظر شرایط که غیر محسوس بهش تحمیلند؟
خیلی خوب پس شما معتقدید که در بیرون حقیقیتی هست که ما در انتخابش مختاریم؟ اگه منظورتون این باشه پس ما نباید بگیم حقیقت نسبیس و اگه منظور از نسبیت در گفته هاتون یعنی در قابل انتخاب بودنش است خوب که این مربوط به ماست نه حقیقت.
ببیند ترس هم می تواند همانور که تایید کردید ناشی از عوامل بیرونی یا ضعف های درونی باشه خوب پس به هر حال یک عامل است که میشه گفت به صورت معال یافته همان تاثیر عوامل خارجی یا درونی در تصمیم گیری انسان در پذیرش اعتقاده. حال اگه ما بپذیریم که ظبق گفته خودتون چون الان چیزی بنام اعتقاد داشتن در دنیا وجود داره و در شرایط دیگر ممکن بود نباشه پس در واقع این اعتقاد داشتن کنونی ناشی از تاثیر عوامله پس ایا نمی شه گفت که این عوامل باعث ایجاد ترس شدن و این ترس هم سبب دیندار شدن یا اعتقاد داشتن ما؟
خوب ببین شما فرض کن تو جایی به دنیا بیایی که اصلا همه دین براشون مطرح نباشه خوب اونوقت اصلا پی بردن یا نبردن به وجود خدا زیاد مهم نیس خوب
وشما یه سری نیاز هایی داری که خیلی بزرگن و کسایی یا چیزهایی براتون همیشه حلشون میکنن اونوقت چه نیازیه به خدا فکر کنه ادم نه؟
1
لوگین شوید تا بتوانید نظر درج کنید. اگر ثبت نام نکرده اید.
ثبت نام کنید تا بتوانید لوگین شوید و علاوه بر آن شما نیز بتوانید مطالب خودتان را در سایت قرار دهید.
سلطانی*
hidden_shiraz
کالبیم
راوی شهر بهشت
باران_بهاری
mori12 )
خانه
مطالب(9)
دوستان (5)
گالری تصاویر (0)
کلیپها (0)
نظرسنجی (0)
سایت و اپلیکیشن آموزش زبان انگلیسی urg.ir
چگونگی درج آگهی در سایت و قسمت تبلیغات
تلگرام 
فیسبوک
تویتر
به علت هزینه های بالا ممکن است سایت از دسترس خارج شود.
لطفا ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
سخن از اینه که ایا دین و پدیده دینداری خواستگاهش در کجای انسانه ، در ذات انسان که بهش نیاز داشته باشه، یا در خارج از انسان که با تغییر عوامل بیرونی اجتماعی مساعد یا نامساعد می تونه به وجود بیاد یا از بین بره؟ از ترس هم میشه برداشت های متفاوتی کرد. کمبود یا....
1- حقیقت نسبیه و نسبیتش تابع شرایطه
2- اعتقاد داشتن الان چون وجود داره به این علته که به ما شرایط تحمیل کرده
3- ترس مارو وادار به دین پذیری نمیکنه پ
4- خاصیت حقیقت اینه که میتونیم بپذیریمش میتونیم نپذیریمش
سوال من اینه:
1-ایا ترس که در ما ایجاد شده نمی تونه عامل خارجی داشته باشه؟
2- ایا خاصیت حقیقت نسبی لینه که ما میتونیم بپذیریمش میتونیم نپذیریمش یا خاصیت ما اینه که میتونیم چیزی رو بپذیریم یا چیزی رو نپذیریم؟
3- آیا کسی که چیزی بهش تمیل میشه اینکار به طور انجام میشه یا اینکه وخودش فک میکنه داره خودش انتخاب میکنه به خاظر شرایط که غیر محسوس بهش تحمیلند؟
ببیند ترس هم می تواند همانور که تایید کردید ناشی از عوامل بیرونی یا ضعف های درونی باشه خوب پس به هر حال یک عامل است که میشه گفت به صورت معال یافته همان تاثیر عوامل خارجی یا درونی در تصمیم گیری انسان در پذیرش اعتقاده.
حال اگه ما بپذیریم که ظبق گفته خودتون چون الان چیزی بنام اعتقاد داشتن در دنیا وجود داره و در شرایط دیگر ممکن بود نباشه پس در واقع این اعتقاد داشتن کنونی ناشی از تاثیر عوامله پس ایا نمی شه گفت که این عوامل باعث ایجاد ترس شدن و این ترس هم سبب دیندار شدن یا اعتقاد داشتن ما؟
من که منظور از دینداری رو از نطر شما فهمیدم خوب حالا میخوام اگه امکان داره ه من بگید منظورتون از حقایق بیرونی چیه که نسبی اند؟
و منظور از حقایق درونی چیه که مطلق اند؟
مرسی
اگه اون مشکل بزرگو کسی برات حل کنه نیاز به دین دیگه نیس نه؟
وشما یه سری نیاز هایی داری که خیلی بزرگن و کسایی یا چیزهایی براتون همیشه حلشون میکنن اونوقت چه نیازیه به خدا فکر کنه ادم نه؟