من به پرواز دچار.....

چشم هایم در نگاه مرغی

که به آغوش طبیعت جاریست

لحظه ای در سبد احساسش

باقی ماند.

آسمان خالی است

من به پرواز دچار

*****

کودکانی پی بازیگوشی، سنگی در دست

لای احساس سپیدار، پیامی دادند

*****

چشم هایی سوی آفاق نظر می کردند

آسمان آبی است

نگاه پر خورشید به بالا آمد

 گویی در نور اساطیر هویدا شده است.

******

نقطه ای هاشور کنان،  گشته با بوی تصنع عجین

 پی انکار اساطیر، رنگ از جامه خود رانده بود.

******

و صدایی همرنگ

یاداحساسی قریبی انداخت

یاد انسان به زنجیر دچار

 و  عجب بود که زنجیر

خبر از رنگ اساطیری داشت!!

*****

 من به پرواز دچار

و در آغوش طبیعت جاری

دوستان عزیزم است شعر ناپخته اثر خودم است خوشحال میشم با نقدهایتان مرا به ضعف هایم آگاه کنید. دوستتان دارم مهرداد