پنیر سفت

بچه که بودم گاهی وقتها شب خونه مادربزرگم میموندم

واسه اینکه مادر بزرگم تنها نمونه چقدر بیچاره خوشحال می شد

صبح که میخواستم برم مدرسه زورکی یه نون پنیر دستم میداد با خودم ببرم

اونم از اون پنیر سفت ها که اصلا دوست نداشتم

منم واسه اینکه دلش نشکنه با خودم می بردمش

ولی تو حیاط لای برفها یواشکی مینداختمش دورو فقط نون خالی رو باخودم می بردم

پیش خودم هم فکر میکردم متوجه نمیشه

حالا هم همین کارو میکنم

هر چی تو دلمه لای برف ها قایم میکنم

خود خالیمو برمیدارم ومیرم...