چه کســــــــی باور کرد دل سرد مــــــــــرا

چه کسی باور کرد که دل سرد مرا

آتش عشق تو خاکستر کرد

با که گویم غم هجران تو را

هوس زلف پریشان تورا

عمر من در شرف پاییز ا ست

من چو یک شاخه خشک

آخرین برگ بر این شاخه تویی

من بدان امیدم

که بهاری دگر از راه رسد

آخرین برگ مرا

باد پاییز نبرد

آه….وزش باد چه خوف انگیز است

چه کسی باور کرد

اشک جاری شده از دیده من

چشمه اش آن نفس گرم توبود

طپش تند دلم

حاصل لمس تن نرم تو بود

چه کسی باور کرد

که من از عشق تو سرشار شدم

مانده بودم همه خواب

تا که با لمس تن گرم تو بیدار شدم

تو همه بود منی

تو در این کوره ره خلوت عمر

همه مقصود منی

چه کسی باورکرد

که تو معبود منی

باز ای باران ببار

بر تمام لحظه های بی بهار

بر تمام لحظه های خشک خشک

بر تمام لحظه های بی قرار

باز ای باران ببار

بر تمام پیکرم موی سرم

بر تمام شعر های دفترم

بر تمام واژه های انتظار

باز ای باران ببار

بر تمام صفحه های زندگیم

بر طلوع اولین دلدادگیم

بر تمام خاطرات تلخ و تار

سهم امشب من
از تمام آسمان
شاید
همین یک " آه " باشد
که از بستر تنهایی بی نهایتم
... تا آن دوردست ها که هستی
جاریست

به سویت
پروازی به راه دارم
همین امشب...