آواز در مرداب

 

1392/8/12

امیرخیزی

دفتر : شخم بر ذهن سوخته

ردیف : 13

آواز در مرداب

 

 

لرزه می افکند

صدای شعرِ من

بر هرتارِ صوتیِ صد نای خشک

در شبِ مرداب

شب

بی نوازشِ هر باد  ...

با هزار قورباغه ی کز کرده اش !

هزار گونه میخوانم  

و می سنجند آوای من در نگاهِ خود

کلاغ وار

قار و قار ..

براین مردابِ بی عبور ...

پر از قور قور !

کرم وار می خزم ...

درونِ حنجره ی نیزار

تا بخواند هر نی از نای من

ترانه ای بر پیشوازِ رویشِ بامداد !

ولی سکوت

سکوت

و تنها ... سکوت

گل داده بر نتهای آویخته ی نیزار ...   

و خاموشی ...

که چتر گسترده

برگوشهای زنبقِ لالِ شناور به سطحِ مرداب

که نگاهش هنوز ...

بر لبِ شاعر

آغوش می گشود  .

لبی در آغوشِ لبهای یار !

بی هر ترنمِ شعری

برای توتکِ مانده در دستانِ کرختِ  کودکی

که بر آینده می گرید !