شعر ترانه بچه بیتلیسBITLSLI ÇOCUK را بی انداره دوست می دارم .
این شعر با صدای خودمراد اینجهMURAT INCE بینهایت زیباست .شعری فوق العاده
قشنگ که هر جمله آن هدفمند است و عالی . شعر ترانه ای که چند سال است بی آنکه
خسته شوم از شنیدنش ، گوش میدهم آن را .
این شعر حکایت سوختن انسانهاست آنگاه که در جای درستی متولد نمیشوند ! حکایت سوختن
کودکانی ست که خود دسترسی نداشتند به انتخاب مکان تولد و یا پدر و مادر خود ! حکایت سوختن
کودکان خیابانی ست که هنوز نمی دانند چگونه می شود که یک نفر فرزند یک انسان ثروتمند در
یک کشور پیشرفته می شود و او از رحم بیچاره ای در خانه بیچارگان زاده شود !؟ حکایت
کودک خیابانی مفروض در شهر تقریبن دور افتاده بیتلیس ترکیه که به بارزترین شکل احساسش
می تواند تعمیم داده شود بر تمامی کودکان خیابانی در سرتاسر جهان .
هر چند این کلیپ را نارسا می دانم در بیان احساس این شعر ، ولی این کلیپ و دکلمه و این شعر
آن احساسی نیست که از دست داده شود . دیدن کامل این کلیپ را با تاکید تمام به دوستان عزیزم
پیشنهاد می کنم . شعر ترجمه خاصی را ایجاب میکند و شاید این یکی از علتهای عقب انداختن
این ترجمه برای این شعر تا امروز بود برای من . پس متن اصلی شعر را نیز در همینجا می نویسم .
BITLSLI ÇOCUK
Adım Umut, Soyadım Güngören… Ne sıcak ekmek gördüm, ne de güldüren. Bayramlar, bayramlık çocukların işi, Bizim ki belli abi… Ben bir çocuktum elleri boya içinde, Nemrut bana bakardı, Ben Nemrut’a hasret yaşardım, Bitlis’in herhangi bir mahallesinde, skender’in, Batlis’in yaşadığı kalede, Ayakkabı boyardım… Ben Bitlis’li bir çocuğum, Hiç uçurtmam olmadı. Tahta bir arabadan, Ve boyumdan koca bir sandıktan başka, Hiçbir şeyim olmadı… Ne alfabe öğrenebildim, Ne önlük giyebildim. Çocuktum çocuk olmasına ama, Ne koşabildim sokaklarda çocukça, Ne çember çevirebildim, Adımı yazmasını bile zorla öğrendim. Bitlis’te beş minare, Kaybettiğim yıllarımın tanığıdır! Ve abi Bitlis kalbimin en sancılı durağıdır… Sandığım kale altında kırıldı, Hayallerim karlı dağların arasında sıkıştı, Tozlu taşlı yolların ortasında Sallandı durdu gönül salıncağım, Abi bugün ağlamayacağım, Çemberim, önlüğüm ve bütün ömrüm, Şu gördüğün kale altında sıkıştı kaldı… Ben Bitlis’li bir çocuğum, Yaşım oniki, başım yetmişiki, Babam hasta, Benimle birlikte dokuz kardeşim yasta, Boyamalıyım abi, kazanmalıyım, lacı, ekmeği… Yüzüme bakıp da acıma abi, Derdim de büyük, yaşımda… Ben bu sokaklarda yaşarım, Aşağı kale, yukarı kale bütün çocukluğum… Evet, abi adım Umut, soyadım Güngören… Ne sıcak ekmek gördüm, ne de güldüren. Bayramlar, bayramlık çocukların işi, Bizim ki belli abi, elli kuruş ver parlasın, Sıkıysa bir eksilt, hayat paylasın… Ben Bitlis’li kale altı boyacı çocuk, Şimdi çalışmalıyım, şimdi boyamalıyım. Önce kalbimi gökkuşağına, Sonra ellerimi bulutlara asmalıyım. Ve birde çocukluğumu, Asılı kaldığı yerden, almalıyım abi, almalıyım… “Sokakların çocuğuyum, Acıların kalanıyım, Yarınların yananıyım, Çocukluğun kül olanıyım…”
پیشنهاد میکنم دیدن این کلیپ را هرگز از دست ندهید ولی برای دوستان در داخل کشور با توجه
به سرعت بی نظیر اینترنت نیز پیشنهاد میکنم که این ویدئو را نخست از طریق آدرسهایی که
می نویسم دانلود کرده و ضمن تماشای آن از طریق سیستم خود ، این ویدئو را
لوگین شوید تا بتوانید نظر درج کنید. اگر ثبت نام نکرده اید.
ثبت نام کنید تا بتوانید لوگین شوید و علاوه بر آن شما نیز بتوانید مطالب خودتان را در سایت قرار دهید.