کمین

 

16/1/1390

امیرخیزی

دفترعشق موهوم : 9

کمین

 

آه از این خنجرِ کمین کرده !

دندانش تیز و حلقومی گشاد ...

نشسته بر دوپای و هجوم آورده با نگاه ....

می غرد همپای یک اندوه ....

مشتاقِ محوِ موجودیت من و تو !

تشنه ی زخم ....

بر این هزار تنِ تنفر بار !

 

و آه ...

از منِ سینه گشاده بر هر نقابِ خنده....

و سر نهاده بر کرشمه ی این ترسِ مزمن کور...

فراموشِ هزار زخمِ شکفته بر پهلو !

و خاموشِ صد ناله ی دیرینِ در پستو ....

که مانده ام در بهت خواب آلودِ یک رویا !

 

اما تو ...

تنها نظاره میکنی دریده شدنِ احساسم ...

به بوسه ی نا استوارِ یک فریب !

و پراکنده شدنِ فکرت ...

با بادی که از پوچ رسیده بر من و تو !

مانده در حضیضِ یک شیون ....

غرق در نشاطِ مرگ شعور !

 

اینک این منم !

خونی ریخته از رگِ عشقی بی انجام !

جسمی فروریخته از پسِ عشقبازیِ با وهم !

وچشمی کور....

ازتلالوی یک رویای صد نیرنگ !

 

و آنک آن تویی !

لبخندی نشسته بر لب کفتارِ بی تاریخ !

هذیانی از اُبُهّتِ یک خرچنگِ بد ترکیب !

خوابی خرامیده بر اَبرویی چالاک ...

که پنهان است ز دیدِ اسطوره !

 

و این دشنه ی زبونِ نحیف ...

در میان پیکرِ من ...

بنگرش چه آرام است !

او، چه خوش غنوده هنوز !

آهنگ : Sad-Romance-(Violin Version) j piong goan - korea