پریزاد من

ازقاب شیشه ای چشمانت برایم عکسی به یادگار  گذاشتی ورفتی

رفتی و در حباب لحظه ها رهایم کردی بی آنکه بدانی بدون تو لحظه ای

دوام نمی آورم

پریزاد من رفتی و بامن نماندی و نخواندی

رفتی و عاشق ترم کردی

به تو گفته بودم دریایت میشوم

رویایت میشوم  داستانت میشوم عاشقم

عاشق تر میشوم اما من را با غصه ی چشمانت

تنها مگذار...

پریزاد من رفتی و بامن نماندی ونخواندی...

من تورا از عمق دریای گمگشته ی وجودم یافتم

ازتو پریزاد قصه هایم را ساختم

با یاد بودنت آرام وآسوده می خوابیدم

وبا شوق آن چشم باز میکردم اما تو رفتی و با من نماندی ونخواندی...

حال تو را گم کرده ام هر شب تورا خواب میبینم.

قصه هایم همه بوی کهنگی گرفته اند

و انگار تومرا در پس همه ی داستان ها رها کرده ای...

پریزاد من...