دلش

دلم دست دلش ماند

دلش دلم را خواند

دل من هم جواب هم صدایی داد  .

دلش با دلم یکی شد غمش با غمم یکی شد

دلم با حرم نفس هایش آرام واز آرامشم او هم آرام

خاطره ی گذشته از ذهنم و ذهنش پاک پاک شدخسته بودیم

چه قدر زندگی آرام شد

دلم از دلش میخواند دلش از دلم مینوشت

 دلم دست دلش ماند وای از این سرنوشت که رهایی را نوشت

دلش رفت دلم ماند دلش گذشت دلم نماند

در این های وهوی چه خسته دلم به انتظار نشسته

شاید اگر دلش گرفت به یاد دلم برگردد

شاید اگر بالهایش جان گرفت به سوی دلم برگردد

من میدانم او مرا میداند میدانم او مرا میخواند  کاش بداند بدون دلش

دلم نمیماند من میدانم او مرا میداند...