علی(ع)-شعر از پدرم

باسلام و عرض ادب محضر اساتید بزرگوار و دوستان گرانقدر، این شعر یکی از صدها شعر مانده درقفس پدر عزیزم میباشد ، که با هزاران خواهش و تمنا آنرا از ایشان گرفته تا تقدیم تمامی علی دوستان و تمامی پدران زحمتکش و فداکار

میهن  عزیزمان بکنم.

سالروز میلاد اولین مظلوم عالم، امیرالمومنین ، حضرت علی (ع) و روز پدر بر همگان مبارک باد.

ز  سوز عشق میدمد بگوش جان    نوا علی                     

علی علی ، ولا علی ،  مناعلی ،  صفاعلی

به عشق داده ای صفا، به وعده داده ای  وفا      

 به   عدل داده ای  بقا ،     کریم  کبریا علی

حبیب را وصی تویی،ولی تو و     اخی تویی    

ز  قول  مصطفی ترا ،  حدیث   لافتی   علی

چودردمند بی کسی چه کس چو مرتضی ترا     

به   دردهای  بی دوا ، دوا  علی  شفا علی

 مقربان   درگهی   ،      شکافتند   کعبه  را                 

 به  کعبه   داده ای  بها  بهانه  و  بها   علی

به زینبت دلاوری ،    شهامت  و    سخنوری 

تومشق عشق داده ای  به شاه کربلا  علی

به فاطمه تو همسری، تو ساقی و تو کوثری   

بسوی  عدل  رهبری ، به شیعه مقتدا علی

به خندق  و  به خیبر  و  به بدر  و  غزوه  احد      

چه خالصی چه مخلصی ،چه عشق بی ریا علی

تو  کشته عدالتی  ،   به  شهر علم  غایتی    

نیاز  را   کفایتی   ،       امیر  رهنما   علی

چه بویم از نماز تو  ،   چه پویم   از نیاز  تو  

 به ژرف چاه راز تو، چه گویم از چه ها علی

به چاه ناله سر دهی،به کوی دوست سرنهی  

به مطبخ و شهنشهی چه بوده ماجرا علی؟

چه دشمنان پرجفا   ،   چه  دوستان  باصفا 

چه رهنما چه رهگشا، به هر شه و گدا علی

  تفکر   و   تعبدت   ،        تشکر   و  تیقنت   

به نسلها به عصرها   ، دلیلی   از خدا علی

بنازمت بدست تو، فدای چشم مست تو         

نظرنما به ((ساعی)) ، غریب  و  بینوا  علی