می دانم ای مسافر

می‌دانم ای مسافر، هم خسته‌ای و مانده

امّا بگو چه چیزی‌، اینجا تو را کشانده؟

دیدم کنار ابری، زانو زدی چنان کوه

از رازهای خورشید، در گوشِ تو چه خوانده؟

گفتا زِ شوقِ عشقش زنجیرها دریدم

دیوانه‌ای ندیدی از شهرِ عقل رانده؟!

پُر‌خنده‌ای و مستی ، از بندِ غم گُسستی

با ما بگو چه شَهدی، جانِ تو را چشانده؟

گُفتا که چشمِ بَد دور، بوسیدن لبِ صبح

این شَهد و این حَلاوت، در جانِ من نشانده

دیوانه بودی امّا دیوانه‌ تر شدی باز

آیا نسیم از او پیغامِ نو رسانده؟

گُفتا شنیدی ای دل بوی خوشش خبر داد

تا شهر گیسوانش راهی دگر نمانده!...

دکترامیر حسین سام

سه تار: امیرحسین سام

 آواز : علی بیات (ماهور)