آی لیلی

جفتی چاو دیری، جور پیاله چینـی، جفتی چاو دیری، جور پیاله چینـی
 
خودای بان سر، له لیت نه سینـی، خودای بان سر، له لیت نه سینـی
 
آی لیـلی، لـیـلی لیــلی، بــاوانِــم، آی لیـلی، لـیـلی لیــلی، بــاوانِــم
 
ارای دوریه، کت کور بو چاوانِم، ارای دوریه، کت کور بو چاوانِم

ار مردم بیلن، دوســــتیمان جوره، ار مردم بیلن، دوســــتیمان جوره
 
تو ذره ات شیرین، من اشکم شوره، تو ذره ات شیرین، من اشکم شوره
 
آی لیـلی، لـیـلی لیــلی، بــاوانـم، آی لیـلی، لـیـلی لیــلی، بــاوانـم
 
ارای دوریه، کت کور بو چاوانِم، ارای دوریه، کت کور بو چاوانِم


بو تا بکـریم، دوسیــــمان له نو، بو تا بکـریم، دوسیــــمان له نو
 
تـــو دار نارنـج، من دار لیمـــــو، تـــو دار نارنـج، من دار لیمـــــو
 
آی لیـلی، لـیـلــی لیــلی، بــاوانـم، آی لیـلی، لـیـلــی لیــلی، بــاوانِـم
 
ارای دوریه، کت کور بو چاوانِم، ارای دوریه، کت کور بو چاوانِم

ترجمه ازکردی به فارسی:

ارای دوریه، کت کور بو چاواِنم: از دوری تو، چشمهام نابینا شده

ار مردم بیلن، دوســــتیمان جوره: اگر مُردم، بگویید دوستیمان همیشه بوده

بو تا بکـریم، دوسیــــمان له نو: بیا تا دوباره، دوستیمان را نو کنیم

تـــو دار نارنـج، من دار لیمـــــو: تو درخت نارنج، من درخت لیمو

تو، ذره ات شیرین، من اشکم شوره: تو، وجودت دلنشین و شیرینه، من اشکهام شوره

لیلی باوانِم: لیلی عزیزم

ترانه خوان:  پری رخ شاه یلانی (نام هنری: پری زنگنه)
پایه گذارتلفیق ترانه های محلی ایران با موسیقی کلاسیک بین الملل

سلام به عشق

به یار

و آنچه هست در یاد ماندگار

به بامداد و گلدان یاس

به ظهرهای تابستان

به شمعدانی ها و لاله عباسی

از کتاب "سخنی به خوشی"

سروده ی پری زنگنه

خلاصه ای اززندگینامه پری زنگنه :

در یازدهمین روز از روزهای برگریزان آذرماه ازمادری زاده ی گیلان و پدری کاشانی تبار، دختری به دنیا آمد که او را پری رخ نام نهادند. کودکستان ایران ، اوّلین صحنه ای بود که آوای کودکانه اش درآن شنیده شد. ، نوجوانی او در حالی درکوچه باغ های شمیران میگذشت که نخستین درس های آواز درردیف های ایرانی نزد استاد زرین پنجه و همزمان نواختن پیانو را فرا می گرفت.

در هفده سالگی، به ژاپن رفت و در آنجا در کنار تحصیلات دوران دبیرستان خود به یادگیری زبان های انگلیسی و ژاپنی، عروسک سازی و "ایکه بانا"، هنر گل آرایی ژاپن، پرداخت. پس ازبازگشت به ایران به آموزش هنرگل ارایی در انجمن دوشیزگان و بانوان به خانم های ایرانی مبادرت ورزید. نمایشگاه هایی چند در این زمینه برپا و گل بانو محلی برای تزئین سبدهای آرایش شده با هنر وی برپا شد. هنر شاخص او “آواز” درهنرستان عالی موسیقی تهران با خانم “اِولین باغچه بان”به مدت سه سال تبلور یافت.. " پریرخ "بعدها ، پس ازازدواج با آقای امیرحسین اعظم زنگنه و حادثه ای که منجر به نابینایی و تغییر بزرگ زندگی اش شد، برای تکمیل آموخته ها و تجربه اندوزی بیشتر دررشته ی اپرا، به کشور های ایتالیا، آلمان و اتریش سفر کرد.

 پری زنگنه با اجراهای بی شمار به زبان ها و گویش های گوناگون در صحنه های مهم جهان، مرزهای جغرافیایی را در نوردید و آواز دوستی و یگانگی سر داد. دستاورد فعالیت های موسیقایی این هنرمند پرکار، بیش ازسیصد ترانه و اجرای آوازی در طیفی به گستردگی لالایی های ملل تا سلوی سمفونی شماره 9 بتهوون در ایران و جهان است. خدمات پری زنگنه به ترانه های فولکلور ایران و تلفیق آن با موسیقی بین المللی در اجرای علمی و درعین حال ساده و شیرین با صدای مخملین چون نسیم بهاریش، قابل تقدیراست.

پری زنگنه اکنون در ایران به تدریس هنر آواز به خانم ها ، نوشتن کتاب زندگی نامه هنری خود و رسیدگی به امور فرهنگی و اجتماعی نابینایان اشتغال دارد.

(نقل ازوب سایت پری زنگنه http://www.parizangeneh.com/fa/ )