تاپای دار

می ترسم از خودم کـــه گنـــاه مکررم

در کار و بار شخص خدا دست می بَرم

انسانی از تبارِ نمی دانم از کجـا

شیطانی از حوالی ِدنیای دیگرم

خواناترین نوشته ی تاریخ کافری

مبهم ترین نشانه ی تکفیر آخرم

آتش بیار ِ معرکــه ی ارتداد محض

با سوره های روشن ایمان مغایرم

اینم،همین که یکسَره آتش نوشته اند

از فکـــــر ِ عامیانــه ی مردُم فراترم

.

لا مذهبم اگرچه به چشمان هیز شهر

لازم شود به نام تـــو مذهب می آورم

بودای خوب وخوش نفس عصر حاضری

اینسان کـــه در معابد مشرق شناورم

.

مجموع رمزهای مسلمانی منی

آیات نانوشته ی قرآن باورم

حالا به قرن های نخستین نگاه کن

در خلقتی شگفت،به خاطر بیاورم
.
.
.
تا پای دار، مردم نا آشنا،

وَ بعد

اعدام می شوم

نه، نه

از خواب می پرم!

شاعر: ناصر ندیمی
http://www.shereno.com/11225/10757/112486.html
دکلمه : رضا پیربادیان