روایت لعن بر دشمنان اهل بیت علیهم السلام

رسول الله صلی الله علیه واله وسلم  صراحتا فرمود : یا علی اگر بنده ای  هزار سال خدا را عبادت کند  و روز ها روزه بگیرد و شب ها شب زنده داری کند و به اندازه  کوه احد  طلا و نقره داشته باشد  و همه انها را در راه خدا انفاق کند  و در بین صفا و مروه مظلوما کشته شود   ، ‌اگر ولایت توو فرزندان تو  را نداشته باشد  هیچ یک از اعمالش قبول نمیشود  و حتی بوی بهشت  هم به مشامش نمی رسد  و نیز ولایت تو بدون  برائت  از دشمنان تو و دشمنان  فرزندان  تو قبول نیست.

امام صادق علیه السلام  : دروغ میگوید  کسی که  ادعا کند  ما را دوست دارد  و از دشمنان ما برائت  نمیجوید . 

امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس در کفر دشمنان ما (اهل بیت ) و کسانی که به ما ظلم کرده اند شک کند او خود کافر است

امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) فرمودند: والله اگر این امت روی خاک بایستند با پای برهنه در حالی که بر سر خود خاکستر ریخته باشند و گریه و زاری کنند و بر کسانی که آن‌ها را گمراه کرد‌ه‌اند و راه خدا را بسته‌اند و مردم را به سوی جهنم خوانده‌اند؛ لعنت کنند باز این امت در لعن و بیزاری کم کاری کرده‌اند.
در روایت آمده است: مرد خیاطی دو پیراهن نزد امام صادق(علیه‌السلام) آورد و عرض کرد: من هنگام دوختن یکی از این دو پیراهن صلوات بر محمد و آل محمد می‌فرستادم و هنگام دوختن دیگری لعن بر دشمنان محمد و آل محمد(صلی الله علیه و آله) می‌فرستادم. شما کدامیک را اختیار می‌نمایید؟ امام صادق(علیه‌السلام) پیراهنی را که با ذکر لعن دوخته شده بود انتخاب نمودند و فرمودند: من این پیراهن را بیشتر دوست دارم. 

امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) در حال طواف کعبه بود مردی پرده خانه کعبه را گرفته و صلوات بر محمد و آل محمد(صلی الله علیه و آله) می‌فرستاد، حضرت بر او سلام نمود. بار دوم حضرت او را دیدند ولی سلام نکردند. آن مرد عرض کرد یا امیرالمؤمنین! چرا این بار به من سلام ننمودید؟ حضرت فرمود: نخواستم تو را از ذکر لعن که این بار می‌گفتی باز دارم. چرا که لعن از صلوات بر محمد و آل محمد(صلی الله علیه و آله) بالاتر است.