آره ... من یک دخترم...

آره... من یک دخترم...

گذشته از شوخیایی که بعضی داداشا در مورد دخترا مینویسن...

من میخام از دلش بگم..نه ..منظورم شکست عشقیو عواطف زنانه نبود... منظورم درداشونه...

دختر بودن سخته...آره خداییش سخته

سخته که هر روز  که از صبح که از خونه بزنی بیرون.. تو راه ..تو محل کار... تو مترو ...تو دانشگاه...همش نگران این باشی با یه آقا تنها نشی...

سخته که امنیتت به جایی رسیده که دیگه برات عادی باشه مزاحمای هر روزه

سخته که برات عادی شده باشه حین حرکت ماشین درو باز کنی

سخته که اگه هوا تاریک بشه با ترسو لرز بری خونه

سخته که خیلیها صرفا بخاطر جنسیتت مزاحمت بشن و تازه بعدش بقیه بگن حتما ظاهرت بد بوده

سخته که چون آسیب پذیری به خودشون اجازه صدمه زدن بهت بدن

نه نمیگم مردا بدن...کاری ندارم چرا به چه دلیل...ولی واقعا سخته

قبلنا میگفتن خب شب نرو بیرون.. از خلوتی نرو..با ظاهر فلان نرو...

(گرچه بنظرم همش پاک کردن صورت مساله یعنی عدم امنیت اجتماعی بانوان میشه)

ولی متاسفانه وقتی میشنوی با ظاهری کاملا پوشیده مزاحم میشن..وقتی میشنوی توی جمعیت مترو چاقو میزارن پشتش ومیبرنش...وقتی توروز روشن تو ماه رمضون دنبال دختر میکنن رو پله پل هوایی و طرف پاش میشکنه وبازم میرن دنبالش... وقتی بشنوی پدر به دخترش... کرده...دیگه اینا هم راهش نیس

اینا ک گفتم شنیده هام نیس..لمس کردم دیدم...آره چون من خودم یه دخترم...

دوستون دارم شدییییییید

**دختره تنهایی**