شرطی شدیم....

سلام

این روزا زیاد شده وجود شرط را تو زندگی خودم و دوستام و غریبه ها دیدم و حس کردم که خیلی موقع ها هم خودمو دوستام و غریبه ها گذاشتیمش...

وقتی عاشق یکی میشیم اون میشه بهترین آدم دنیا و فرشته و بی نظیر به شرطی که اونم عاشقمون باشه، فقط کافیه طرف بگه مارو دوس نداره...یا یکی دیگه رو دوس داره اونوقته که میشه یک آدم بی رحم و سنگ دل نامرد ک دلمونو شیکونده...

یکی میشه دوست خوب و بامرام به شرطی که همه جا طرف ما باشه و مارو تایید کنه ولی وقتی که نظر مخالف بده میشه نارفیق..میشه نامرد بدخواه...(نمیگیم شاید حق با اونه)

یکی میشه دوست با جنبه به شرطی که هر چی خواستیم بگیمو تهشم بگیم شوخی بود جنبه داشته باش کافیه بدش بیاد میشه بی جنبه لوس و بلک لیست

یکی میشه داداش و آبجی مجازیمون تا وقتی که همیشه پشت ما باشه و هیچوقت نگه داداشم، آبجیم کارت اشتباهه،اگه بگه میشه مث همه دشمنامون.. 3 سوت حذفه

یکی میشه پاک ترین ادم وقتی میبینیم مخالف کارای بده بقیس و بهش ایمان داریم و کلی تعریفشو میکنیم به شرطی که از ما بد نگه ..طرف بدیه مارو بگه یعنی مارو نفهمیده و آدم بیخودیه و خدافظ..تازه تهمت هایی هم پشتش میزنیم ک شاخ درمیاری بگم...

از این یکی ها زیاد بینمون داریم

ک خیلیاشم از بچگیامون میاد آخه بهمون یاد دادن دوست داریم به شرطی که؛ گریه نکنی، لباستو کثیف نکنی، جیغ نزنی،اسباب بازیتو خراب نکنی، درستو بخونی، نمره 20 بگیری و... وگرنه دوست ندالیم...

نه! این تعریف دوست داشتن نیست

یاد بگیریم همدیگرو دوس داشته باشیم بدونه شرط در هر شرایطی*

* صرفا جهت اطلاع این متن مخاطب خاص نداشته و برای همه خوانندگان میباشد پس حاشیه سازی نکنید تو ذهنتون لطفا.

دوستون دارم بی قید و شرط

**دختره تنهایی**