نجوای شبانه 2...

الهی!
از خود ناامیدم، از رحمت خود امیدوارم کن

الهی!
به جرم خویش درمانده ام، لطف خویش را در کارم کن

الهی!
دردم را دوا تو دانی، به دیگری مگذارم

الهی!
اگر چه گناهکارم، جز تو کسی ندارم، به دیگری مسپارم

الهی...

عادت کرده احسان خود را از درگاهت نران وخو گرفته رحمت های خود را ناامید نگردان

الهی!
اگر بد کرده ام امید بخشش از کریمی چون تو دارم و اگر خطا کرده ام چشم رحمت از چون تو خطاپوشی دارم

الهی!
دلم را از نور عرفان خود ده

الهی!
سوز محبت در سینه ام نه

الهی!
دیده ای ده که جز ربوبیت تو نبیند

الهی!
دلی ده که عبادت تو گزیند

الهی!
سینه ام را مشرق انوار خود ساز و دلم را به اسرار محبت اهل بیت بپرداز

از آن باده که شورانگیز عاشقانه است قطره ای به کامم رسان و

از آن رحمت که امیدگاه عاصیانه است بر سرم فشان

آتشی معصیت سوز در سینه ام نه و آنچه لطف و احسانت سزد آنم ده

الهی!
رهور خود را به راه دوستان خود برسان و مکر دشمنانت را از دوستان خود دورگردان

ای پناه درماندگان ،از درگاهت مران

ای امید امیدواران ، از روی احسان خود مگردان

ای مونس غریبان، غربت زدگان وحشت آباد غرب را  تنها مگذار

ای نوربخش زمین و آسمان، خفتگان غربت آباد لحد را در ظلمت مدار

الهی!
دستگیری درماندگان را پسندیده ای

در روز جزا درماندگان را دست گیر و بر خطاهای اسیران هوای نفس اماره سخت مگیر

الهی!
رحیمی،رحم فرما

کریمی،کرم بنما

نامه گناه مجرمان را در دریای عفوت محو گردان

خدایا

خداوندا

عزیزا

مهربانا

...