جون داغ دیده

                                  غروبا میون هفته به سر قبر یه عاشق

                                یه جون می اد میذاره گل های سرخ شقایق

                           بی صدا میشکنه بغضش روی سنگ قبر دلدار

                        اشک میریزه از دو چشمش مثل بارون وقت دیدار

                             زیر لب با گریه میگه مهربونم بی وفایی

                            رفتی و نیستی بدونی چه جگر سوزه جدایی

                                       اخه من تو رو میخواستم

                                       اون نجیب و خو و پاک

                           اون صدای مهربون نه سکوت سرد خاک

                           تویی ک نگاه پاکت محرم زخم دلم بود

                        دیدنت حتی یه لحظه راه حل مشکلم بود

                         تو که ریشه کردی با من توی خاک بیقراری

                        تو که گفتی با جدایی هیچ میونه ای نداری

                     پس چرا تنهام گذاشتی توی این فصل سیاهی

                         تو عزیز ترینی اما یه رفیق نیمه راهی

                         داغ رفتنت عزیزم خط کشید رو بودن من

                     رفتی و دیگه چه فایده ناله و زجه و شیون

                  تو سفر کردی به خورشید رفتی اون ور دقایق

                 منو جا گذاشتی این جا با دلی خسته و عاشق

                  نمی خوام بی تو بمونم بی تو زندگی حرومه

                      تو که پیش من نباشی همه چی برام تمومه

                   عاشق خسته و تنها سر گذاشت رو خاک نمناک

              گفت جگر گوشه ی عشق و دادمش دست تو ای خاک

                 نذاری تنها بمونه همدم چشم سیاش باش

              شونه کن موهاشو اروم شبا قصه گو براش باش

                 و غروب با اون غرورش نتونست دوم بیاره

                پاکشید از اسمونو جاش رو داد به یه ستاره

                  اون جون داغ دیده با دلی شکسته از غم

                بوسه زد رو خاک یارو دور شد اهسته و کم کم

               ولی چند قدم که دور شد دوباره گریه رو سر داد

                        روش و برگردون و داد زد

                         به خدا نمیری از یاد