شاهکار تو

مجسمه ای با چشمانی بازخیره به دوردست..

شاید شرق شاید غرب..

مبهوت یک شکستمغلوب یک اتفاقمصلوب یک عشقمفعول یک تاوان!

خرده هایش را باد داردمیبرد و او فقط  خاطراتش را محکم بغل گرفته...

بیگانه با احساستهی از شور زندگی با نقاب خندانی بر چهره ی غبار

 گرفته اش که دل همسفرانش را در جاده ی امید زندگی صاربان باشد.. 

بیا..بیا آخرین شاهکارت را ببین بانو....مجسمه ای ساخته ای بنام "من.."