با تو هستم، با تو که مرا ترک برداشتی  

مینویسم تا شاید باران ببارد  

مینویسم تا شاید غنچه ها شکوفا شوند

مینویسم تا شاید بند عشق ها پاره شود

مینویسم تا شاید مرا بیابی

غصه می نویسم، حرف دل، راز، نیاز

احساس درونم، احساسی که هیچ کس آن را نشناخت.  گویی ناشناخته است.

میخواهم بخوانم اما توانش را ندارم

میخواهم گریه کنم اما میترسم

میخواهم ترکت کنم اما نمیتوانم، نمیتوانم

بس دشوار است این.

تو چیزی بگو، مرا رها کردی یا هنوز....

نمیدانم چه بگویم اما این را میگویم که سرنوشت من، سرنوشت قبلی ست

سرنوشت تار،سرنوشت سیاه، سرنوشت.... 

سرنوشتی که تنها با غصه آمیخته شده

حتی رویاهایش دردناکند

شادی هایش فرسنگ ها با هم فاصله دارند.

میترسم غزل عاشقی را سر دهم

میترسم رازم را افشا کنم

آه خدای من، چقدر سختی؟

چقدر سخت است روزی بگویند فرقی نداری

دردناک است آن زمانی که بگویی دوستم نداری

سوزناک است روزی که به سرنوشت قبلی دچار شوم و ناباورانه