تنهایی

 شبايي كه وقتي يك نوشته از گلايه وتنهايي مي خوني

ته دلت ميخندي به تنهايي ما

به تنهايي آدمها

شايد دستت امروز توي دست يكي باشه
 
شايد كسي دوستت داشته باشه

يادت باشه همه اين آدمهاي تنها كه پر هستند از دلتنگي

يك روزهايي تنها نبودن

 
هرچند تنهايي عظيمي كه من ازش دم ميزنم

هيچ آدمي توان پر كردنشو نداره

نه اينكه نخوان ....نمي تون...

وفای اشک را نازم که در شبهای “تنهایی” ، گشاید بغض هایی را که پنهان در گلو دارم .

میگن دلتنگی قشنگ ترین هدیه ی عشقه

حالا من با این هدیه ی قشنگ تو چیکار کنم!؟

دست بر شانه هایم میزنی تا “تنهایی” م را بتکانی ، به چه می اندیشی ؟ تکاندن برف از روی شانه آدم برفی!!!!