من طعم جمعه ها را دوست می دارم .

هر جمعه بر فراز بلندترین قله ها ، غروب جمعه و غروب انتظاری دیگر را به نظاره می نشینم .

دلهایمان غرق انتظار است ، چشمهایمان گریان از آمدن جمعه ای دیگر و در نیامدنت ، پاهایمان نای رفتن به شنبه را ندارد .

یا مهدی جان ؛ جایگاهت در قلبهای ماست و دلهایمان خانه عشقت .

وقتی بیایی ، کبوتران سپید بال انتظارمان را در آبی آسمان ظهورت به پرواز در خواهیم آورد و درخت تنومند منتظران به ثمر خواهد نشست !

یا مهدی ، از مرحم دلهای شکسته ، بیا ، بیا و با آمدنت زخمهای بدمان را درمان کن  .

یا مهدی ، دیده ام ، همراه با حنجره تاول زده سرود ظهورت را زمزمه می کند و اجابتت را التماس .

و باز جمعه ای دیگر …

در انتهای کوچه پس کوچه های غربت زده ، دلم در انتظار تو ای غریب آشنا ، بی تابم  .

نوروزها ، عاشوراها و جمعه ها در پی هم گذشتند و می گذرند ولی ، هیهات !

کاش عجل مهلتی می داد تا شاهد حضور سبزت باشم و اگر نه ، حتی شاخه ای گل ، در زیر پای مبارکت باشم تا نشانی از انتظار کشیدنمان باشد .

این روزها آنقدر پر از دردم که توان نوشتن ندارم ...

واژه ها را می خواهم کنار هم بگذارم و مانند گذشته از درونم بنویسم اما ...

این درد عظیم را نمی شود توصیف کرد ...

آجرک الله یا صاحب الزمان علیه السلام

مولای خوبم ...یا اباصالح المهدی...چقدر این روزها دلتنگم ...