درباره من

اون زمون تلوزیون رنگی نبود ......

دی وی دی و رسیور هم نبود .....

ولی یه تلوزیون سیاه و سفید بود ....

نه عمو پورنگ بود ..... نه خاله شادونه .....

نه عمو مهربون بود ..... نه خاله نگار .....

ولی یه مجری مهربون بود به نام " خانم رضایی "

همیشه هم اولین چیزی که میگفت این بود .....

" شما که جلو تلویزیون نشستی .... یه کم برو عقب تر بشین "

ما دهه ی شصتیها این جمله شو هنوز یادمونه ......

فقط یه جمله دارم بگم به ایشون :

ممنونم

که دنیای ما رو از پشت تلوزیونهای سیاه و سفید

رنگ محبت بخشیدی .......  

درج شده در تاریخ ۹۲/۰۴/۲۶ ساعت 21:24

کاربران آنلاین (0)