برهنه ات میکنند تا بهتر شکسته شوی .... نترس گردوی کوچک سبز آنچه سیاه میشود روی تو نیست دست آنهاست ...

وای از افسردگان فریاد اهل درد کو؟ ناله ی مستانه ی دل های غم پرور کو؟ در بیابان جنون سرگشته ام چون گرد باد رهروی باید مرا مجنون صحرا گرد کو؟ پیش امواج حوادث پایداری سهل نیست مرد باید تا نیندیشد ز طوفان مرد کو؟ ...

کارگر خسته ای سکه ای از جلیقه کهنه اش در آورد تا صدقه دهد ... ناگهان جمله ای روی صندوق دید منصرف شد ... صدقه عمر را زیاد میکند ...

گفتم خدایا از همه دلگیرم گفت حتی از من؟ گفتم خدا دلم را ربودند گفت پیش از من؟ گفتم خدایا جقدر دوری گفت تو یا من؟ گفتم خدایا تنهاترینم گفت پس من؟ گقتم خدا کمک خواستم گفت از غیر از من؟ گفتم خدایا دوست دارم گفت بیشتر از من؟ گفتم خدایا اینقدر نگو من گفت من تو هستم و تو من ...

خدا پرسید؟ می خورید یا می برید و من گرسنه پاسخ دادم می خورم چه میدانستم لذت ها را میبرن و حسرت ها را میخورن.........

بیچاره قلوه سنگی که از دست کودکی به سوی پرنده پرتاب میشود مانده بر سر دوراهی ... دل کودک را بشکند یا بال پرنده را.... ...

شاید میان این همه نامردی باید شیطان را بستاییم که "دروغ" نگفت جهنم را به جان خرید اما تظاهر به دوست داشتن آدم نکرد .......

...