حرفای دلت اما کوتاه ....

Upload Music

ما نباید بمیریم              

رویاهایمان بی مادرمی شوند .

از باران که می گویم

قلمم خیس می شود

بیا سالیان سال

به حرمت باران بگرییم .

شعر گفتن ،گفتن واژه های دشوار نیست

شعر گفتن،سرودن روزمرگیهاییست که در آن دست و پا می زنیم .

من و تو

به گفته ی دستور ماییم

بیا قانون را دور بزنیم

همان یکی باشیم .

می خواهم با چشمهایی ببینم

که آسمان برای حسادتش با او

تا صبح گریست .

به خیابان که می نگرم

مردمی می بینم

که دیگر پاهایشان هم غریبه اند

حالا کوچه را بی هیچ احساسی

با دنده و ترمز قدم میزنند .

قلم که در دست میگیرم

ابعاد نقاشی را گم میکنم

این قلب را ا ز هر طرف می کشم

تَرَکش عمیق است .

انگار فضای این خانه طوری دیگر است

تصاویری میبینم غیر از آنچه بود

کاناپه های مرده با کفن های چرک آلود

قابهای خاک گرفته

پرده های چروک

عنکبوتی که کنج دیوار تاب می خورد

و نعش یک پروانه ،لابه لای تارهای تنیده

گلدانی که عطر شمعدانی ندارد

و خاطراتی که پیر شدند

انگار فضای این خانه طوری دیگر بود .

انتهای این راه

درختی ست

که پاییز

خاطرات را

به صورتش سیلی می زند .

می خواهم یک دنیا بنویسم

می نویسم

.

.

.

تو

خیالم،

پیچکی است که

با تمام ازدحامش

تو را گم نخواهد کرد .

معمایی شدم

حل ناشدنی،

مانند جدول کنار خیابان

از کنارم عبور میکنند آدمها

همین...!!!...

                      نظر یادتون نره اگه پسندیدن لایکش کنید