عینکت را بردار!

عینکت را بردار!
چشمهایت زیباست.
پشت دود عینک،‌
آنسوی چهره شهر،
ابر چشمت پیداست.

من خودم را توی
عینک تو دیدم
کمی اندیشیدم
که در آیینه چشمان تو
من، تصویرم
چقدر خوشبختیم،
چقدر زیباییم
چقدر زیبایی! عینکت را بردار!

عینکت را بردار
تا ببینند تو را
مردم شهر غبار آلوده
و بدانند چرا
چشم این عاشق بیچاره شبی ناسوده

پشت آن شیشه غمبار سیاه
چشمه هاییست ز شور
چشمهاییست ز نور
و در این سوی منم غرق گناه
و تو را محو نگاه
و نمی دانم من
که ز پشت قفس تار و سیاه عینک
تو مرا می نگری
یا کس دیگر را

عینکت را بردار
تا بدانند همه
خاطر تو با ماست
چشمهایت زیباست!