از این شعرای چرت و پرت خسته شدم.....( شعر به این میگن )

به جان زنده دلان سعدیا که ملک وجود 

 نیارزد آنکه دلی را زخود بیازاری

4

دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

آه از آن نرگس جادو که چه بازی انگیخت
آه از آن مست که با مردم هشیار چه کرد

اشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار
طالع بی‌شفقت بین که در این کار چه کرد

برقی از منزل لیلی بدرخشید سحر
وه که با خرمن مجنون دل افگار چه کرد

ساقیا جام می‌ام ده که نگارنده غیب
نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد

آن که پرنقش زد این دایره مینایی
کس ندانست که در گردش پرگار چه کرد

فکر عشق آتش غم در دل حافظ زد و سوخت
یار دیرینه ببینید که با یار چه کرد
 

لسان الغیب (حضرت حافظ )

5

جوانمرد و خوشخوی و بخشنده باش
                                                   چو حق بر تو پاشد تو بر بنده پاش

ره نیک مردان آزاده گیر
                                                   چو استاده ای دست افتاده گیر   

      
سیاه اندرون باشد و سنگ دل
                                                   که خواهد که موری شود تنگ دل

کسی نیک بیند به هر دو سرای
                                                   که نیکی رساند به خلق خدای

کرم ورزد آن کس که مغزی در اوست
                                                   که دون همتان اند بی مغز و پوست

خنک آن که آسایش مرد و زن
                                                   گزیند بر آسایش خویشتن

بخور تا توانی به بازوی خویش
                                                   که سعیت بود در ترازوی خویش

چو مردان ببر  رنج و راحت رسان 
                                                   مخنث* خورد دسترنج کسان

برانداز بیخی که خار آورد
                                                   درختی بپرور که بار آورد

مبخشای بر هرکجا ظالمی است 
                                                   که رحمت بر او جور بر عالمی است

جفا پیشگان را بده سر به باد 
                                                   ستم بر ستم پیشه عدل است و داد