دلنوشته های من 2

گاهی وقت ها...

یک چیزهایی باید یک راز بمانند!

اصلا می دانی...

همه ی آدم ها یک گوشه هایی از زندگیشان باید یک راز باشد،

یک حرف ِ نگفته ، یک درد ِ بی درمان!

اصلا لعنتی ، مگر نمی دانی،

همه ی آدم ها برای ِ خودشان یک دنیای ِ پر از یواشکی دارند...؟

من ، همیشه ی خدا بیزار بودم ،

از اینکه در مقابل ِ تو یواشکی داشته باشمُ دَم نزنم!

اما افسوس که هرگز قدرت دَرکِ دردهای من را نداشتی!

خوشحالم ، که در دنیای با تو بودن فاجعه ای بنام "ما شدن" اتفاق نیافتاد!

تو رفتی ،

من ماندم و هزاران حرف ِ نگفته ،

و دنیایی پر از یواشکی...