قطار...

قطار از مبداء تهران به ... آری راه می‌افتد

به شکلی که همیشه دوست داری راه می‌افتد

به آتش می‌کشد دار و ندار لحظه‌هایش را

و آواز پُر از دردِ قناری راه می‌افتد

همیشه یک نفر می‌مانَد وُ آن دیگری ساکت

بدون حرفی وُ قول وُ قراری راه می‌افتد

وَ پشت شیشه های ایستگاهِ بی‌مروّت هم

صدای دلخراشِ بیقراری راه می‌افتد

تو عاشق نیستی؛ زیرا حقیقت را نفهمیدی

که از چشمان عاشق رودِ جاری راه می‌افتد

خدا پشت و پناهت؛ پشت من امّا نبودی که

بفهمی غصّه را، وقتی که یاری راه می‌افتد

میان سوت غم گم می‌شوم، تکرار تاریخ وُ...

دوباره ریل‌ها زیر قطاری راه می‌افتد!