شعر ایمان بیاوریم به آغاز فصل بارانی

ایمان بیاوریم به آغاز فصل بارانی

و این منم

مردی تنها

در آستانه فصلی بارانی

در ابتدای درک هستی آلوده زمین

و یأس ساده وغمناک آسمان

و ناتوانی این دستهای سیمانی

زمان میگذرد

زمان میگذرد و ساعت چهار بار مینوازد

ساعت چهار بار دیگر هم مینوازد

امروز روز اول اردی بهشت است

من راز فصلها را میدانم

و حرف لحظه ها را میفهمم

نجات دهنده در گور خفته است

و خاک ، خاک پذیرنده

اشارتیست به آرامش

و ایمان بیاوریم به آغاز فصل بارانی

زمان میگذرد و ساعت چهار بار دیگر مینوازد

و در کوچه ای سبز

با درختانی به بلندای آسمان

من به جفت گیری گلها میاندیشم

به غنچه هایی با ساقهای لاغر کم خون

و این زمان خسته ی مسلول

زنی از کنار درختان خیس میگذرد

زنی که رشته های آبی رگهایش

مانند مارهای مرده از دو سوی گلوگاهش

بالا می خزند و در شقیقه های منقلبش آن هجای خونین را

تکرار می کنند

سلام

.

سلام

.

و من به جفت گیری گلها میاندیشم

در آستانه فصلی بارانی

در محفل شادی گلهای ز خواب بیدار شده

و اجتماع اشکهای سرور

و این طلوع باور نکردنی از دانش اشک شادی

چگونه میشود به آن کسی که میرود

صبور،

سنگین،

سرگردان

.

فرمان ایست داد

.

چگونه میشود به زن گفت که او زنده نیست، او هیچوقت زنده نبوده است

...

در کوچه نسیمی آرام میوزد

بلبلهای منفرد سرور

در باغهای سبز خیس

سرود عشق می خوانند

...

ای یار ، ای یگانه ترین یار

من عریانم ، عریانم ، عریانم

مثل سکوت های میان کلام های محبت، عریانم

و زخم های من همه از عشق است

از عشق ، عشق ، عشق

سکوت چیست ، چیست ، ای یگانه ترین یار ؟

سکوت چیست بجز حرفهای ناگفته

من از گفتن میمانم ، اما زبان بلبل ها

.

زبان زندگی جمله های جاری جشن طبیعتست

.

زبان بلبلها یعنی

: بهار. برگ. بهار.

زبان بلبلها یعنی

: نسیم . عطر باران . نسیم .

زبان بلبلها در طبیعت، هرگز نمیمیرد

.

ای یار ، ای یگانه ترین یار

سال دیگر ، وقتی بهار

با آسمان پشت پنجره همخوابه میشود

ودر تنش فوران میکنند

فوارهای سبز ساقه های لاغر کم خون

دوباره غنچه خواهد داد ای یار ، ای یگانه ترین یار

ایمان بیاوریم به آغاز فصل بارانی

...

اثری از امید بارانی

ORainy90@Gmail.Com