مطالب خواندنی و شنیدنی درباره میانه

لینک مرتبط:  http://www.miyanali.com/paiamnice2000/823

مطلب زیر بهمراه مطالب موجود در صحفه شخصی بنده به کمک دوستان تهیه شده است.البته صحت و درستی اطلاعات نیاز به تحقیق دارد و حتی ممکن است بعضی اطلاعات نادرست و غیر واقعی باشد .اما هدف اصلی از نوشتن این مطالب تهیه یک منبع اطلاعاتی جامع و شامل از میانه است.از دوستان و بازدیدکنندگان عزیز خواهش میشود که اگر اطلاعات مفید بیشتری که صلاح میدانند به این مطلب اضافه شود را در قسمت نظرات و یا بصورت پیغام خصوصی ارسال کنند تا با همکاری هم این مطلب را کامل کنیم.

1:حمام شیخ بهایی در میانه:در بین روستای گوگ تپه میانه و روستای چروک در اطراف شهر ماه نشان زنجان روستایی به نام اعلن وجود دارد.در این روستا حمامی شبیه حمام شیخ بهایی وجود دارد که به همان شیوه حمام شیخ بهایی کار میکرد.اما بدلیل اینکه مردم تصمیم بر بزرگتر کردن و گسترش این حمام میگیرند باعث تخریب و از بین رفتن ویژگی خاص این حمام میشوند.

2:امن الله اکبری: شخصی خداپرست و بی ریا و با صداقت.شخصی فقیر که هیچ وقت پایش را محبوس کفش ننمود.در زمان حیات اخلاقش ورد زبان همگان بود.شغلش حمل بار بود و هنگامی که کار برای انجام نبود شکلات میفروخت.هیچ وقت گدایی نکرد و وقتی کسی به او پول میداد اول به اندازه پول به او شکلات میداد و سپس پول را قبول میکرد.آرامگاه وی در گلزارالمومنین میانه قرار دارد.

3:صوفی مختار :در قدیم شخصی بدین نام زندگی میکرد که شغل وی شکار مار بود.چون در زمان قدیم برای پخت نان در خانه ها تنورهایی وجود داشت و همچنین مردم برای گرم کردن خانه از هیزم استفاده میکردند هنگام حمل هیزم ها برای پخت نان و گرم کردن خانه ها,تعدادی مار در میان هیزم ها وارد خانه میشد.صوفی مختار یک سنگ مخصوصی داشت که آنها را بر روی زمین می انداخت ودر زیر لب وردی میخواند اصتلاحا(اوسون)میگفت:حکم حکم سولیماندی -آتش جهاندی-یئددی طبقه یردن و یئددی طبقه گوودن بابام برخیانین(وزیر حضرت سلیمان)حکمینن دونیا سنه اوت اولسون به جز بو دایره.مار هم بعد از مدتی به داخل آن دایره که بر روی زمین کشیده بود پناه میبرد و مختار آن مار را بر گردن صاحب خانه می انداخت.به گفته افراد قدیمی عمر مارها بعد از شکار کمتر از ده روز بود.پس مختار هیچ یک از مارهای شکار شده را نمیفروخت و آنها را در خارج از شهر رها میکرد.

4:قاصد پنبه ای:شغل او نامه رسانی اهالی میانه بود.میزان آشنایی و تبحر وی در شناخت مسیرهای میانبر و مسیر های کوهستانی اطراف میانه به قدری بود که در عرض 48 ساعت نامه ها را از میانه به تبریز برده وجواب آنرا برمیگرداند.

5:در قدیم جزامی ها را در محل قوری چای نگهداری میکردند که بعدها به زیر پلهای راه آهن برده شده اند.
6:در قدیم مردم فرش و لباس و وسایلشان را در کنار پل راه آهن با آب شهر چای می شستند.
7:در قدیم مسافران در کاروانسراهای بین راهی استراحت میکردند از کاروانسراهای اطراف میانه میتوان به کاروانسرای جمال آباد و کاروانسرای الخلج اشاره کرد.

8:در قدیم میزان صمیمیت مردم بسیار زیاد بود ولی تعداد افراد  باسواد در محلات میانه بدلیل نبود امکانات کم بود.بهمین دلیل اهالی محله در خانه یکی از افراد با سوادجمع میشدند و از وی درخواست میکردند که برای آنها شاهنامه و یا قصه امیر ارسلان و یا قصه کوراغلو را در عرض مدت طولانی(شبهای زمسان) برایشان شرح دهد.این چنین مردم شبهای زمستان را سپری میکردند.از نکات جالب توجه این مراسم این بود که هنگام خواندن قصه امیر ارسلان چون 2-3 صفحه آخر قصه ترسناک بود بهمین دلیل آن چند صفحه را نمیخواندند.

9:در قدیم در شمارش عدد 12 را در شمارش بکار نمیبردند مثلا میگفتند: 11-12 یوخ-13

10:در قدیم برای اینکه مردم را با بیماری ملاریا آشنا سازند خیابان برق را میبستند و بر روی دیوار ها فیلم های آموزشی پخش میکردند تا مردم بیش از پیش در این مورد مطلع شوند.

11:در قدیم افرادی با نام مرشد(درویش ها) عکس های واقعه کربلا را بر روی تابلو های کوچکی نقاشی میکردند و بوسیله همان عکسها بهمراه مرثیه خوانی به ذکر مصیبت و شرح واقعه کربلا میپرداختند.

12:دیله نن داغ:در بالای گلزارالمومنین و آنطرف میانا چایی کوهی است که هر صدا و سخنی را بصورت واضح انعکاس میدهد.مردم به کنار کوه رفته و جمله زیر را میگفتند:دیله نن داغ بال ایستیسن یا نمه نه.در اثر صدای منعکس شده(بال)شنیده میشد. 

شاهد عینی:

13:در سال 89 اظهار کرده که در میانا چایی در حین خاک برداری با لودر یک تنور نانوایی از داخل حریم رود بیرون آمد.این واقعه مشخص میکند که پیش از اینها در این محل نیز مردمان و اهالی میانه زندگی میکردند.

14:ماموران حفاری بعد از حفاری خیابان ترمینال برای نصب لوله های فاضلاب متوجه خروج آب با فشار بسیار زیاد از داخل زمین شدند.برای تخلیه آب مجبور میشوند از موتور برای تخلیه استفاده کنند. تا اینکه ناگهان از زیر زمین یک ماهی خارج شد.این واقعه نشان میدهد که در قدیم  قنات ها به هم وصل بودند و آب در بین آنها جریان داشته است.

15:میانه قبلا بخش 37 تبریز محسوب میشد.تابلویی با همین مضمون در کوچه نجاران بر روی درب ورودی یک  ساختمان نصب شده بود.این ساختمان بعدها به یک کودکستان و بعد از آن به چندین دهنه مغازه تبدیل شده است.

بر اساس شنیده های شفاهی:

16:میانه ابتدا در بین روستای سبیز و گوندوغدو واقع شده بود تا اینکه بر اثر زلزله حدود 3500 سال پیش کاملا منهدم و از بین رفته است.بعد ها میانه در بین روستای سبیز و روستای فرهی بنا شده بود که این بار هم بر اثر زلزله نابود شده است.بعد از این سواح طبیعی مدنیت شهری میانه در مکان فعلی و امروزی بنا و ساخته شده است.

17:شخصی به نام ملا حسین گوگ تپه ای میانجی از شترش کار بسیاری میکشد.آنگاه شتر وی به حرم امامزاده اسماعیل(ع)پناه میبرد و گریه میکند بهمین دلیل مردم و زایرین حرم از صاحب شتر میخواهند که از شتر آنقدر کار نکشد.یکی از حاضرین در محل که گریه شتر را به عین دیده است این داستان را نقل میکند.

18:در قدیم بعد از غروب آفتاب مردم در قهوه خانه ها نیز به صورت حفظی شاهنامه خوانی میکردند.

19:در قدیم به کسی که خوش صدا و خوش قیافه و پهلوان خوبی بود سه نعمت نامیده میشد علت این نامگذاری این بود که این فرد از سه نعمت خداوندی بهره مند شده بود.

20:مردم بعد از نماز صبح به منظور استحمام و شنا بوسیله فایتون و درشکه به آبگرم روستای ممان میرفتند.این کار با آنکه جاده خاکی بود و سفر با درشکه وفایتون دشوار ولی مردم با این همه مشکلات با علاقه به این کار مبادرت میکردند.