مشاهیر ورزشکاران و هنرمندان میانه

لینک مرتبط:  http://www.miyanali.com/paiamnice2000/823

مطلب زیر بهمراه مطالب موجود در صحفه شخصی بنده به کمک دوستان تهیه شده است.البته صحت و درستی اطلاعات نیاز به تحقیق دارد و حتی ممکن است بعضی اطلاعات نادرست و غیر واقعی باشد .اما هدف اصلی از نوشتن این مطالب تهیه یک منبع اطلاعاتی جامع و شامل از میانه است.از دوستان و بازدیدکنندگان عزیز خواهش میشود که اگر اطلاعات مفید بیشتری که صلاح میدانند به این مطلب اضافه شود را در قسمت نظرات و یا بصورت پیغام خصوصی ارسال کنند تا با همکاری هم این مطلب را کامل کنیم.

ازیرعلی حاجوی:معروف به ریزعلی خواجوی، زادهٔ ۱۳۱۰ خورشیدی در روستای قهرمانلوی بخش مرکزی میانه است. نام اصلی فردی است که در داستانی منتشر شده در کتاب فارسی سابق چهارم دبستان مدارس ایران، با عنوان دهقان فداکار به اشتباه ریزعلی خواجوی نوشته شده است.

هوشنگ شهبازی:(کلیک کنید)

روز سیزدهم خردادماه ۱۳۳۵ در شهرستان میانه از توابع آذربایجان شرقی چشم به جهان گشود. او مدت ۷ سال کارشناس صلاحیت پرواز سازمان هواپیمائی کشوری و ۱۱ سال مهندس پرواز ایرباس ۳۰۰ و بوئینگ ۷۲۷ بود و پس از شرکت در دوره خلبانی، کمک خلبان هواپیمای ۷۲۷ و ایرباس ۳۰۰، ۷۰۷ و ۷۴۴ گردید و بعد از ارتقاء به مرتبه خلبانی، کاپیتان پرواز بوئینگ ۷۲۷ شد. وی متأهل و دارای ۳ فرزند است.

حبیب ساهر:(کلیک کنید)

۱۲۸۲-۱۳۶۴هجری شمسی معروف به اولکر در اردیبهشت ماه ۱۲۸۲ هجری شمسی در ترک میانه به دنیاآمد، شاعر، داستان‌نویس و مترجم ایرانی ,محققان ادبیات ترکی آذربایجانی، از او با عنوان پدر شعر نو ترکی آذربایجانی یاد می‌کنند.او در ۲۴ آذر ۱۳۶۴هجری شمسی، در تهران در گذشت. آرامگاه وی در بهشت زهرای تهران واقع شده‌است .

قربانعلي اجلّي:(کلیک کنید) خالق سبک گلگشت واستاد برجسته انجمن خوشنویسان ایران خطّاط و نقاش برجسته کشور و شاگرد استاد ميرخاني.متولد بهمن ماه سال 1318

حبیب اژدری شاهد:خالق "خط شاهد".خطی سه بعدی که تحریر آن برای همگان آسان است و ابزار نوشتاری آن کاملاً متفاوت با ابزار سابق است.

میرزا علی احمدی میانجی:در چهارم محرم سال ۱۳۴۵، برابر با ۱۳۰۵ در روستای پورسُخلو، در چهار فرسخی شهرستان میانه از توابع استان آذربایجان شرقی دیده به جهان گشود.میانجی، حدود شصت سال در حوزه علمیه قم حضور داشت و در این سال‌ها در کنار تحصیل، به تدریس فقه، اصول و اخلاق پرداخت. وی در تربیت شاگردان خویش از مهارت کم نظیری برخوردار بود.او از شمار عالمانی بود که ضمن برخورداری از درجه بالای اخلاق اسلامی، در عرصه اجتماعی نیز توفیقاتی داشته‌اند. در خصوص هدایت مردم و گسترش تعالیم اسلام و راهنمایی نسل جوان احساس مسؤولیت می‌کرد. از این رو، در سال ۱۳۴۸ اقدام به تأسیس مرکزی به نام «انجمن دین و دانش» در شهرستان میانه کرد و در ایام تعطیلات تابستان و مناسبت‌های تبلیغی، در آن مرکز به اداره جلسات علمی‌ و تربیتی می‌پرداخت. از دیگر اقداماتش، تأسیس صندوق قرض‌الحسنه مهدیه و مؤسسات قالیبافی بانوان در شهرستان میانه است.

ملا محمدباقر خلخالي (دوره قاجار):خالق کتاب " ثعلبیه " قاضي و مدرّسي است كه هنر والاي شعر او ، پرده بر مقام علمي او پوشانده است.  در سال 1246 هجري قمري در روستاي قارا بولاق که در آن زمان از توابع خلخال بود  ديده به جهان گشود و پس از هفتاد سال عمر در سال 1316 قمري ديده از جهان فرو بست. روستاي قارا بولاق در20 كيلومتري هشجين خلخال و 51  كيلومتري ميانه و در دل كوهستان نهفته است. اهالي اين روستا ، محمدباقر خلخالي را «ميرزه باقر» مي خوانند و به نقل از پدران و پدربزرگان خود از ميرزا محمدباقر خاطراتي تعريف مي كنند كه نشان از عظمت روحي و مقام علمي او دارد.

افضل الدّين طبيب خونجي:از حكيمان نامدار قرن هفتم هجري قمري در سال پانصد ونود هجري قمري در خونج از توابع خلخال به دنيا آمد ودر آنجا تحصيلات خودرا آغاز كرد. طبيب خونجي از مشاهير پزشكان و فيلسوفان شيعه است ودر عصر خود از بزرگان اين علوم به شمار مي‌آمد. او در فقه و حديث نيز مهارت داشت. از اين حكيم فرزانه آثار ارزشمندي برجاي مانده است كه «كشف الاسرار عن غوامض الافكار» در منطق از آن جمله است خونجي در اواخر عمر، قاضي القضاه مصر بود و در پنجاه  و شش سالگي و پنجم رمضان سال 646 هجري قمري در همان شهر درگذشت

میرزا فتاح خان گرمرود:در کسلان یکی از روستاهای میانه که در دهستان تیرچایی بخش کندوان شهرستان میانه واقع شده‌بدنیا آمده است.کسلان زادگاه مردان بزرگی بوده است که از جمله آنها می توان به میرزا فتاح خان گرمرودی اشاره نمود، که در زمان محمد شاه قاجار به نیابت حسین خان آجودان باشی جهت ماموریت سیاسی عازم دولتهای سه گانه اطریش، فرانسه و انگلستان گردیده بود. در پایان این ماموریت به خاطر حسن خدمت و موفقیتهای کسب شده، از محمد شاه قاجار نشان شیر و خورشیدی از مرتبه اول دریافت کرده بود. در طول این سفر اقدام به نوشتن دو سفرنامه با نامهای چهار فصل و شب نامه کرده بود که اولی مربوط به شرح مامورتها در اروپا و دومی مربوط به شرح جریان عیش و نوش و عشرت طلبی اروپائیها بوده که در جواب اکاذیب نسبت داده شده به ایرانیها نوشته شده بود. این دو سفرنامه به همراه یک سفرنامه دیگر به نام سفرنامه ممسنی بعدها توسط نتیجه وی یعنی "فتح الدین فتاحی" به صورت یک کتاب یک جلدی ۱۲۰۰ صفحه‌ای به همراه بسیاری از اسناد دیگر گردآوری و در سال ۱۳۴۸ شمسی با نام "سفرنامه میرزا فتاح خان گرمرودی به اروپا" چاپ گردید.

فتح الدین فتاحی: متولد کسلان و فرزند عبداله خان مبین الملک و نوه میرزا علی خان گرمرودی بود که در زمان رضا شاه (سال ۱۳۰۷ شمسی ) به همراه کسان دیگری از جمله پروفسور ابوالقاسم غفاری و پروفسور محسن هشترودی جزو اولین محصلین اعزامی به اروپا بود و در فرانسه در رشته حقوق تحصیل کرده بود و پس از بازگشت، به عنوان وکیل پایه یک دادگستری در تهران مشغول به کار بود.

علینقی انصاری گرمرودی:از علما و فضلا و خوشنویسان قرن۱۳و۱۴قمری و برادرزاده موتمن الملک گرمرودی است که دو یادگار ازایشان یکی از آنها تالیف کتابی عربی است و دیگری نسب نامه موتمن الملک گرمرودی.کتاب غره الصرف فی علم الصرف است.ناگفته پیداست که این عالم،آنچنان بر عربی احاطه کامل داشته است که کتابی برای آموزش آن نگاشته است.

میرزا مسعود انصاری گرمرودی:فرزند میرزاعبدالرحیم، نخستین وزیر امور خارجه ایران کبیر,وزیرآذربایجان ونوه میرزامحمدسعیدشیخ الاسلام،مستوفی آذربایجان بود و خود،وزیرامورخارجه ایران درعهد محمدشاه وناصرالدین شاه شد.اجداد او مقام شیخ الاسلامی آذربایجان را عهده دار بودندـ وزیر امور خارجه ایران کبیر: دوران وزارتش در دوره ی محمد شاه قاجار بود. او در سال ۱۲۵۱ قمری وزیر امور خارجه ی ایران شد. او، دختر با استعداد فتحعلی شاه قاجار ـ ضیا السلطنه ـ را به همسری گزید و او را مشاور خود انتخاب نمود. امیر کبیر نیز در دوره ی سلطنت ناصر الدین شاه، او را در مقام وزیر امور خارجه ابقا نمود.او به سبب درایت وذکاوت خود،ضمن داشتن انشا وتحریر عالی وتسلط به پنج زبان ترکی،فارسی،عربی،انگلیسی،وخصوصا فرانسه به سمت مستوفی شاهزاده عباس میرزای ولیعهد برگزیده شد.می گویند بخاطر همین محاسن،همیشه مورد توجه ولیعهد بوده همه جا در رکابش می رفت.با اینهمه،محبوبیت ومعروفیت او ونحوه نفوذش به دربار ناصرالدین شاه،بخاطر نامه ای بود که ناپلئون بناپارت از فرانسه خطاب به ناصرالدین شاه فرستاده بودوکسی در ایران این زبان را بلد نبود.میرزا مسعود آن نامه رابرای شاه ترجمه کرد وپاسخ ناپلئون را هم تنظیم کرد وبعدازآن موردتوجه شاه قرارگرفت.

حسین پیرنیا به مؤتمن‌الملک:(۱۲۵۳ه.ش - ۱۳۲۶ه.ش)، دولتمرد اواخر دورهٔ قاجاریه، رئیس مجلس شورای ملی در دوره چهارم، نماینده ۶ دوره مجلس شورای ملی،وزیر امور خارجه ایران کبیر. او به مدت ۲۵ سال وزیر امور خارجه ی ایران کبیر شد. او چنین مقامی را از سمت نویسندگی در دستگاه بیگلربیگی تبریز شروع کرد. موتمن الملک، علم وسیاست را با راهنمائی پسر عموی خود میرزا مسعود تکمیل نمود. او علاوه بر اجتهاد، در ریاضیات و ادبیات نیز سر رشته داشت. او را بسیار باهوش معرفی می کنند. در زمان او بود که اولین نظامنامه وزارت اومر خارجه تنظیم شد.

عین القضات میانجی همدانی: فیلسوف، منطقی، قاضی: در ۴۹۲ قمری چشم به جهان گشود و در سن ۳۳ سالگی در حالیکه نام و شهرتش تمام آفاق را گرفته بود، بدست جاهلان و متعصبان کوردل به  دار کشیده شد. شهادت او، بعد از تحمل تبعید و حبس او در بغداد به بهانه ی بی دینی! بود. اگر عمر او می توانست دو یا سه برابر عمر کوتاهش باشد، شاید کسی را یارای رقابت با نام و آوازه ی او نبود. فلسفه، حکمت، کلام، عرفان، و ادب عربی را تحصیل نمود و تحقیق و تدفین در آثار محمد غزالی نمود. آثار و افکار او در ۳۰-۲۰ سالگی، نشان از نبوغ خارق العاده ایشان دارد که پس از نزدیک به هزار سال هنوز در سطوح بالای دانشگاهی، سنگین و ثقیل است. از آثار بجای مانده از ائ می توان نام برد: یزدان شناخت در مسائل حکمت الهی و علوم طبیعی، رساله ی جمالی، تمهیدات در تمهید ده اصل تصوف، زبده الحقایق، رساله ی الهی، رساله ی ۲۰۱ فصلی در حقایق عشق و احوال و اعراض آن، شکوی اغریب عن الاوطان الی العلما البلدان مکاتیب، رباعیات عین القضات.

میرزا مسعود انصاری اشلقی: