به یــــــ ــــاد دارم َ ش
شـب بـــود
آسمـــ ـان تاریکـــــــــــــــــــــــــــــ
ستــــاره ها خامـــوش
مــ ــاه نیمــــــــــه
مهتــاب غــرق در عشــــــــــــق بـازی
و دسـت ها به قصــد ِ استجـــابت ِ دعــا
رو به ســـوی ِ آسمـــانت تا بـی کـــران ها بـالا
چشـــم ها را بستـــم
مــــــرور کـردم گذشتــه ها را
رفتــن ها و برگشتـــن ها را
رهــــا کردم دو دلـــی ها را
شــک ها و تردیـــــد ها را
زیــر پـا گذاشتـــم قلـــب ِ زخمـــی ام را
نه مــن یو سف بــودم
و نه او زلیخـــا
امـا بــی شکــــــــ اگـر ایـن عشــ ـــــق مقصـــدی داشـت
مـن از ایـــوب هـم صبــــور تَر بــودم
نشـــــــــــد
نخواستــــــی
اصـــرار نکــردم
تـــو که نخواهــی آسمــان هـم به زمیــن بیــاید
نمی شــــــــــــــــــــــــــــــــــــــود
غـــرق بـودم در نالـــــــــــه های ِ شبــــانه ام
که نـــازل کردی آغــــــ ـــــــــوشت را برایــم
اشـک ها چــون دانـــه های ِ از هــم گسستـــه ی ِتسبیــــح
از روی ِ گــــونه هایم سُــر خوردنـــد
آنجـا بـود که با تـــو عهـــــد بستــم
آنجـا بـود که قـــول دادی تنهــــایم مگــذاری
اینکـــــــــــ ...
یکــــ ســـال است از آن شـب می گــذرد
و مـــ ــن...
ایمــــــــــــان آوردم به نخواستــن هایت
امـ ـــا هنـــوز حــال دلـــــ ـــم خــوب نیسـت
خدایــا تــو یــادت هسـت ؟!
به یــاد می آوری عهـــد بستــن مان را پــای آن عشـــق؟!
حــواست هسـت
لحظـــه هایم چقــدر دَرد می کننــد؟!
حــواست هسـت امــروز چه تنهــا و چه در جمـــع
هستــــم امــــ ــــا نیستـــم؟!
گویــی روحــــ ـــم دیگـر با مـن نیســت!
مـــــی رود آنجـا که می خواهــــد
جــایی آرام
بــــی صــدا
بــی هیاهـــــــــــــــــو
بـــی عطــر هیـچ خاطـــره ای که مشامــَش را تلــــخ کنـد
خدایــــــــا ؟!
حــواست هسـت به روزهــایم؟!
حــواست هسـت که نمی دانــم دَردم چیســت؟!
حــواست هسـت که لحظـه شمــاری می کنــم که بگذرنــد این روزهــای تلـخ ؟!
حــواست هسـت
یکــــ ســال گذشــت و تـــو ....!!!
دلــم شـــور می زنـد
برای ِ سکـــــــــــــــوت سَــــرد ِ آینــده
برای ِ کویــر ِ زرد ِ ایــن دل
که دیگر نه شقایقی در آن خواهد رویید
و نه آسمان َ ش آبی خواهد بود
دلــم شـــور می زنـد
برای ِ روزهـــایی که خورشیــــد َ ش
عـــاشق می کـرد آفتـــاب گــردان ها را
و شــب هایی که مـــاه َ ش
بــی قــرار می کـرد حــس ِ شهــــوت ِ شـب بـــوها را
دلــم شـــور می زنـد
برای مرگ ِ سـَرسبــزی ِ عشــ ـــق
دلــم شـــور می زنـد
شـــورِ احســاسی را که شــاید دیگــر تکـــ ـــرار نشـود
خستــــ ــه ام
بـَس که نگــاه ِ خستـــــ ـــــه ام را به راهــی دوختــم
که کسـی خیـــال آمــــدن از آن را نـدارد
مـــدت هاست که مســت ِ مــی ِ تنهـــــایی شــده ام
گـــویی ایـن مستــی و سـَر درد هـــای ِ مـُداومــَش
خیــال نـدارد از سَــرَم بـِپـَرَد
می تـــــرسم ...
می ترســـــــم کافـــر شــَوَم به عشــــ ـــــق ....
مـن پــای ِ عهـــدم مانــدم
اینکـــــــــــ نـــوبت تـــوست
مگُــذار تقــــــــــویم ِ روزهـــای ِ جــوانی ام بــی بهــار مـاند
مگــُذار ....