برای محمود احمدی نژاد در آستانه جشن هسته ای

میدانم صدای بوق ماشین ها و شادی مردم دردکشیده تو سرت دنگ دنگ میزند و تا خود صبح  خواب نداری.
تو و دزدان اطرافت جنگی را با دنیا آغاز کردی و خواستی "مدیریت جهانی" کنی اما امشب تمام فریب کاری هایت بر باد میرود؛

میدانم وقتی استقبال فرودگاهی مردم از جواد ظریف را ببینی یاد نا لایقی  "سعید جلیلی" هایت افتادی.

محمود

این شادی و سرور مردم پیام مهمی را برای تو دارد: «با تفکراتت  هشت سال از عمر یک ملت را به خاک سیاه نشاندی و با لج بازی هایت فقر و انزوا و افسردگی را گستراندی؛ اما دیگر تمام شده ای و جایی و راهی برای خیانت کارانی همچون تو و یاران اختلاسگرت نمانده و نخواهد بود»

دل به نظرسنجی های جعلی خوش کرده بودی و مشغول تدارک دیدن برای بازگشت به صحنه سیاسی کشور بودی و اما امشب پیر و جوان، مرد و زن از هر قومیتی به خیابان ها آمده و نشانت میدهند که دیگر هرگز به دنبال تکرار اشتباهی همچون تو نیستند.
امشب مردم به تو میفهمانند که جای مجلس و ریاست جمهوری بهتر است به فکر باز کردن دکه روزنامه فروشی باشی و وقتت را بجای خواندن نامه های مردمی به خواندن "کیهان" و "ایران" و پیامک زدن به شریعتمداری و مرتضوی و زنجانی و رحیمی و احمد خاتمی و علم الهدی و مصباح یزدی های اطرافت بگذرانی.این مردم دیگر نه تو را میخواهند و نه اوباش اطرافت را.

باشد که روزی از کنار دکه روزنامه فروشی ات رد شوم و ناگهان بپرسم: « ببخشید دکتر! لطفا یک بسته آدامس نعنایی برای خوشبو کردن دهانم و لطفا کمی کاغذپاره کیهان برای شیشه های خانه ام، چقدر شد؟!»