به یاد بابا جونم...

       سلام بابا جونم...

بابا جونم چرا تنهام گذاشتی...

خدا این چه نحسی سیزده ای بود ...؟؟

خدا مگه من کیو داشتم ...؟

بابا جونم چرا تنهام گذاشتی...

بابا جونم 4 روزه وقتی میخوام باهات حرف بزنم باید زل بزنم به قاب عکست...

بابا جونم 4 روزه مث دیوونه ها زل زدم به در منتظرم برگردی...

بابا جونم 4 روزه وقتی میخوام ببینمت باید چشمامو ببندم تا تنها تجسمتو ببینم...

بابا جونم من بی تو چیکار کنم ... به کی تکیه کنم...

ماهی های اکواریوم غذا میخوان...

گلهای باغچه منتظرند...

بابا جونم...

           بی‌وجودت ای پدر مهر و وفا از خانه رفت

          قمری شیدای ما از بام این کاشانه رفت

           تا که ما شیدای مهر آن پدر گشتیم او

            دل ز ما برکند و رخ برتافت چون پروانه رفت

           ای فلک با من اگر مهر و وفا داری چرا

       مهر تابانم چنین از جمع ما بیگانه رفت

           شادمان بودیم ما در سایه‌ی مهرش ولی

                 قصه آخر شد سر آمد دور و این افسانه رفت

            گوییا او با خدای خویش پیمان بسته بود

                                      دل برید از ما چنین و بر سر پیمانه رفت

             ما همه مشتاق دیدار رخش بودیم و او

                    رخ ز ما پوشید و اینسان عاشق و مستانه رفت

             درشگفتم او چه از حق دید که‌اینسان با شتاب

             همچو دانایی که بگریزد ز هر میخانه رفت

             شکر لله چون که عمری با خلوص و خیر بود

               عاقبت چون سرکشد این باده شکرانه رفت

             تکیه‌گاه خانه‌ی ما بود اما عاقبت

      از میان خانه‌ی ما اُستُن حنانه رفت

             همچنان «سیمرغ» زیر سایه‌ی آن دولتش

              رنگ و رویی داشتیم آن دولت فرزانه رفت

 به یاد پدرم زنده یاد حاج سهراب باقری

طلوع 1344/11/21

غروب 1391/1/13