یادداشت ، بیایید کمی هندی باشیم

امروز در سایت میانالی و صفحه اول اون مطلبی هست در بین مطالب برگزیده ، که مربوط به خداحافظی دوستی به نام دکتر جعفری و خواست دوستان از وی برای بازگشت به سایت و ادامه فعالیتش می باشد.

در چند ماه اخیر ، سایت کمی دچار التهاب بوده و گاها با این التهاب ها، تنش هایی هم در سایت به وجود آمده که زیاد خوشایند کاربران عزیز نبوده و نخواهد بود.

اما  گاها شاهد بی اخلاقی هایی در سایت هستیم که زیبنده هیچ کدام از دوستان محترم نمی باشد و فقط خاطر دوستان رو مکدر میکنه.

اما بحث من درباره علل این دعواها و یا دلخوری و خداحافظی دوست عزیزمان نیست ، بلکه میخواهم نکته ای رو برای دوستان عزیز مطرح کنم.

اگر دوستان عزیز به در دسترس ترین منبع یعنی سایت ویکی پدیا مراجعه کنند و کلمه "هند" رو سرچ کنند با اطلاعات زیر رو به رو خواهند شد :

طبق آمار رسمی دولت در سال ۲۰۰۱، در سرزمین هند ۲۹ زبان دارای گویشور بالای یک میلیون نفر است و ۱۲۲ زبان دیگر دارای گویشورانی بیش از ده هزار نفر هستند. تعداد گویش‌ها، لهجه‌ها و زبان‌هایی که روزانه در این کشور مکالمه می‌شود بسیار بیشتر است. در حالی که زبان‌های هندی و انگلیسی ارتباطات رسمی و امور دولتی را برعهده دارند، هر ایالت دارای زبان‌های رسمی و ملی ویژه خود است برای نمونه زبان رسمی ایالت دهلی یا ناحیه ملی پایتخت به ترتیب انگلیسی، اردو و هندی است.

در قانون اساسی هند، زبان هندی (از شاخه زبان‌های هند و ایرانی یا هندو اروپایی) زبان رسمی سراسر کشور اعلام شده‌است. افزون برآن در سال ۲۰۰۵ زبان‌هایی که به‌عنوان زبان‌های رسمی در ایالت‌های هند شناخته شده‌اند به ۲۲ زبان رسید که عبارتند از: هندی، اردو، آسامی، اوریا، بنگالی، بودو، پنجابی، تلوگو، تامیلی، دوگری، سانتالی، سانسکریت، سندی، گجراتی، کنکانی، کشمیری، کانادا، مالایالم، میتی، مایتیلی، مراتی و نپالی نیز به رسمیت شناخته شده‌اند. این زبان‌ها به دو شاخه اصلی دراویدی (۲۲) که بیشتر در جنوب هند تکلم می‌شوند و هندو اروپایی(۷۰) تقسیم می‌شوند در هند ۴۲۸ زبان وجود دارد که ۴۱۵ زبان زنده هستند و کاربرد دارند و ۱۳ زبان امروزه منسوخ شده‌است.

زبان‌های سانسکریت و تامیل زبان‌های اصلی و سنتی هند شناخته می‌شوند و در طول تاریخ طولانی این سرزمین در تغییر و تحول زبان‌های رایج در این منطقه زبان‌های فارسی و انگلیسی نقش مهمی بر عهده داشته‌اند. سالیان دراز حکومت استعماری بریتانیا بر شبه قاره هند و انجام بخش عمده‌ای از امور اداری به زبان انگلیسی موجب شده این زبان، زبان دوم بسیاری از مردم هند باشد.

با احتساب نوشته های بالا و رفتار ما ، اگر ما ساکن کشوری به نام هندوستان بودیم حداقل اون رو به 29 قسمت تقسیم کرده بودیم و هر کدام یک پرچمی برگزیده بودیم و دائم مشغول ستیز با یکدیگر بودیم.

اما هندوستانی ها با این فراوانی فرهنگ و قومیت توانسته اند در بین چهار اقتصاد بزرگ جهان حضور داشته باشند ، و رشد اقتصادی 8 درصد کارنامه درخشانی برای این کشور، در سال اخیر است

اما کشور ما :

عده ای هنوز در دوران رضاخانی سیر میکنند و فکر میکنند تمام قومیت ها باید به زبان فارسی صحبت کنند حتی در داخل خانه هایشان ،  و احدی حق ندارد آریایی بودن خود را کتمان کند.

و در مقابل این گروه عده ای هستند که فکر میکنند کشورهای همسایه بهشت برینی را حاضر کرده اند تا درصورت تجزیه ایران منطقه مورد نظر آنها  به آرامش مطلق و دموکراسی کامل برسند.

جدا هنوز خیلیامون اندر خم یک کوچه ایم

اما دوستان عزیز و سروران گرام بنده خواهش من در آخر سال 91 از همه شما این است که لطفا :

بیایید کمی هندی باشیم.