((چو بازی ختم شد، بیگانه دیدیم آشنایان را)) بخشی از شعر زمستان استاد شهریار

طبیب بی‌ مروت کی به بالین فقیر آید

که کس در بند درمان نیست درد بی ‌دوایان را

به تلخی جان سپردن در صفای اشک خود بهتر

که حاجت بردن ای آزاده مرد این بی ‌صفایان را

به هر کس مشکلی بردیم و از کس مشکلی نگشود

کجا بستند یا رب دست آن مشکل گشایان را

نقاب آشنا بستند کز بیگانگان رستیم

چو بازی ختم شد، بیگانه دیدیم آشنایان را