درباره من

سی ام جولای 1945 و یک هفته پیش از بمباران اتمی هیروشیما، یک زیردریایی ژاپنی که فرماندهی آن را موچیتسوکا هاشیموتو بر عهده داشت در آبهای دریای فیلیپین، رزمناو سنگین آمریکایی ایندیاناپولیس را با پرتاب دو اژدر غرق کرد. در این رویداد 883 تن از افسران و ملوانان ناو آمریکایی کشته شدند، ولی «چارلز باتلر مَک وِی» فرمانده کشتی زنده ماند. بسیاری از خدمه ایندیاناپولیس که روزگاری هم کشتی فرماندهیِ ناوگان پنجم آمریکا بود توسط کوسه های دریا خورده شده بودند زیرا تا رسیدن واحدهای نجات، پنج روز در آبهای پر از کوسه، گرسنه و تشنه و بعضاً مجروح سرگردان بودند. ایندیاناپولیس 16 جولای 1945 بمب های اتمی را که قرار بود بر هیروشیما و ناکازاکی فرو افکنده شوند به نام یک محموله فوق سری و فوری از پایگاه دریایی سانفرانسیسکو تحویل گرفته و به پایگاه بمب افکنهای مربوط در جزیره تینیان واقع در اقیانوس آرام جنوبی تحویل داده بود که در بازگشت از این ماموریت گرفتار زیر دریایی «آی ـ 58» ژاپن شده بود.
ژاپن ماه بعد، پس از اصابت دو بمب اتمی تسلیم شد و بدین ترتیب جنگ جهانی به پایان رسید. چند ماه بعد از آن زیردریایی «آی ـ 58» را اوراق کردند. مک وی فرمانده ایندیاناپولیس پس از درمان زخمهایش در بیمارستان به دادگاه نظامی تسلیم شد که چرا با حرکت زیگزاگ، کشتی را نجات نداده بود که موچیتسوکا فرمانده زیردریایی ژاپنی با شهادت خود در دادگاه او را نجات داد. موچیتسوکا در دادگاه گفت که حتی اگر ایندیاناپولیس زیگزاگ کرده بود غرق می شد و دادگاه با این شهادت، فرمانده کشتی را تنها به اخراج از نیروی دریایی محکوم کرد. ولی، با این مجازات سبک، مک وی آسوده گذارده نشد. خانواده های خدمه مقتول ناو آنقدر به او تلفن کردند و نامه نوشتند و وی را مسئول مرگ فرزندان خود خواندند که او خسته شد و خودکشی کرد.  

درج شده در تاریخ ۹۲/۰۵/۰۸ ساعت 16:23

کاربران آنلاین (1)

کاکتوس