پا به پای کودکی هایم بیا

                  کفش هایت را به پا کن تا به تا

                  قاه قاه خنده ات را ساز کن

                  باز هم با خنده ات اعجاز کن

                 خاله بازی کن به رسم کودکی

                  با همان چادر نماز پولکی

                  طعم چای و قوری گلدارمان

                  لحظه های ناب بی تکرارمان!

                  مادری از جنس باران داشتیم

                  در کنارش خواب آسان داشتیم

                  با پدر،اسطوره ی دنیای ما

                  قهرمان باور زیبای ما،

                  قصه های هر شب مادربزرگ

                  ماجرای بزبز قندی و گرگ،

                  غصه هرگز فرصت جولان نداشت

                  خنده های کودکی پایان نداشت

                  هر کسی رنگ خودش بی شیله بود

                  ثروت هر بچه قدری تیله بود!

                 ای شریک نان و گردو و پنیر

                  هم کلاسی باز دستم را بگیر!

بچه ها،این شعر رو به یاد دوستان دوران بچگیم 

هم نوشتم.لطفا نظر یادتون نره