چگونه حافظه خود را تقویت کنیم؟

راساس مطالعات انجام شده در مرکز نوروبیولوژی یادگیری و حافظه در کالیفرنیا، ورزش سریع و کوتاه مدت، به یاد آوردن خاطرات را در افراد میانسال با شرایط روانی سالم و همچنین افرادی که دچار اختلال شناختی خفیف هستند، تقویت می کند.

مطالعات قبلی مزایای برنامه ورزشی طولانی مدت را بر عملکرد شناختی و ادراکی و سلامت عمومی افراد میانسال نشان داده بودند. اما این مطالعه برای نخستین بار اثرات مستقیم ورزش کوتاه مدت را برحافظه مورد بررسی قرار می دهد.

بر اساس مطالعه ای که در سال 2011 توسط گروهی از محققان دانشگاه پیتسبورگ، ایلی نویز، رایس و اوهایو انجام شد، مشخص گردید تنها 1 سال ورزش کردن در افراد مسن، می تواند از طریق رفع انقباض بخش هیپوکامپوس مغز، حافظه را بهبود بخشد. این نتایج ثابت کرد که ورزش های هوازی به طور مستقیم با بهبود عملکرد حافظه مرتبط هستند.

درمطالعه اخیر، تعدادی از افراد بین سنین 50 تا 85 سال سالم و یا مبتلا به مشکلات حافظه انتخاب شدند و از آنها خواسته شد که به تصاویر خوشایند مانند حیوانات و طبیعت نگاه کنند، سپس توسط  دوچرخه ثابت به مدت 6 دقیقه با ظرفیت 70 درصد ورزش کنند.

در طی 1 ساعت پس از ورزش، از افراد گروه، تستی مبتنی بر به یاد آوردن تصاویری که قبلا دیده بودند، گرفته شد. نتایج نشان داد که ورزش موجب افزایش قدرت حافظه در افراد سالم و یا افراد مبتلا به مشکلات حافظه می شود.

محققان معتقدند که ورزش کوتاه مدت با شدت متوسط موجب بهبود حافظه به ویژه در افراد مبتلا به اختلالات حافظه می شود. تقویت حافظه در نتیجه ورزش به دلیل افزایش آزاد سازی نوراپی نفرین می باشد. نوراپی نفرین  یک پیام رسان شیمیایی در مغز است که در تنظیم حافظه نقش دارد. این فرضیه با توجه به مطالعات قبلی ارایه شد که نشان می دادند افزایش سطح نوراپی نفرین از طریق مصرف دارو، موجب تقویت حافظه می شود و مهار نوراپی نفرین حافظه را دچار اختلال می نماید.

درمطالعه اخیر مشاهده شد که سطح آلفا آمیلاز بزاق که یک شاخص نشان دهنده فعالیت نوراپی نفرین در مغز است، پس از ورزش به میزان زیادی افزایش می یابد. این حالت به ویژه در افراد مبتلا به مشکلات حافظه قابل مشاهده بود.

متخصصان معتقدند که این مطالعه نشان می دهد که ورزش یک جایگزین طبیعی و ایمن برای داروهای تقویت کننده حافظه در افراد سالم و افراد مبتلا به اختلالات شناختی است. با افزایش جمعیت سالمندان، نیاز به بهبود کیفیت زندگی و پیشگیری از اختلالات روانی در این گروه بیش ازپیش احساس می شود.