اینها را من آفریده ام...

این شعر را  خیلی سالها پیش، وقتی که برای اولین بار جسارت کردم و پای در وادی شعر گذاشتم، سروده ام،

سروده هایم  همان موقع هم از نبود ردیف و قافیه مناسب رنج میبرد ولی دیگران برای اینکه خوشحالم کرده باشند و برای اینکه دلم نشکند تعریفشان کرده بودند...

شبی غمگین شبی سرد و شبی تار  *****  تو را دیدم تو را ای عشق سرشار

به یک باره شدم مست و پریشان       *****  از آن چشمان پر آشوب   رخشان

از آن شب هر چه بودم، من نبودم       *****  نمیدانم   کجا    بودم،   چه بودم

که ناگه   دل   بدین صورت   بنالید      *****  که من   دیگر ندارم   تاب این دید،

مرا    دیگر     امید     عشق بازی       *****  کجا باشد که   بر   هر کس بنازی

گفتمش:    ای دل   بیچاره ی  من     *****  چرا   اینگونه    مینالی   برِ    من؟

بهای بودن   من   این چنین  است     *****  دلم قربانی عشقی چنین است...

اگر بیند   فقط   لبخندی  از دوست    *****  فدا سازد وجودش  در ره  دوست

تو هم ای  همره  دیرینه ی عشق     *****  بیا با من یساز این خانه ی عشق

چنانت   من   بر   آشوبم  که روزی    *****  که  هر آن  از برایش جان بسوزی...

دالان بهشت