استفاده ی هوشمندانه بنده از شعر "ببئی میگه :بع بع...."در کنفرانس فارسی!!!

حدودا ً 11،12 آذر بود.بعد از اتمام کلاس علوم ،خانم رحیمی(دبیر محترم درس ادبیات)از من خواستند درس بعدی را به هم کلاسی های عزیز تر از جان آموزش دهم و بنده با چشمانی گرد با مقیاس یک عدد نعلبکی( زیرا بنده درکنارخرخوانی و نمرات نوزده  بیست، شرورترین بچه ی کلاس نیز می باشم و از درخواست ایشان دو شاخ زیبا روی سر مبارکم سبز شده بود!) قبول کردم        

   روز موعود فرا رسید .بعد از ده دقیقه گذشتن از درس دادن بنده،هم کلاسی های گلم که از قبل با خانم پریا گرامی(رفیق فابریک و معاون بنده در شلوغ کردن کلاس)برای ایجاد همهمه تبانی کرده بودند، شروع به تولید سروصدا کردند.بالاخره کاسه ی صبر بنده لبریز گشته و رو به دوستان هم کلاسی نموده و گفتم: دوستان عزیز، این گونه که من مشاهده می کنم(چه لفظ قلم!)جو کلاس شباهت عجیبی به مهد کودک دارد ،به همین علت لطفا مرا همراهی کنید:ببئی می گه بع بع..........دنبه داری؟نه نه ..........پس چرا می گی بع بع؟
و کلاسی سی و پنج نفری با همراهی بنده این شعر را فریاد می زدیم در حالی که من با خط کش بالای سر برخی دوستان که کم کاری می کردند می رفتم و ضربه ی آرامی به سرشان زده و می گفتم:بخوان عزیزم ،بخوان!!!                                           

بعد از پنج دقیقه با کسب اجازه از دوستان ادامه درس را دادیم و عجیب آن که خانم رحیمی عزیز در تمام مدت شلوغ کاری بنده را تماشا کرده و در آخر درس به جای یک مثبت ،دو مثبت زیبا درون دفترشان برای بنده ثبت کرده اندو عجیب تر از  آن کلاس با سکوتی باور نکردنی من را در ادامه تدریس یاری فرمودند!!!
پی نوشته:قبل از امتحانات ترم ،خانم رحیمی برای مقیاس سختی امتحانات و شرح حال ما در زمان گرفتن کارنامه با کپی نا جوان مردانه از شعر بنده ،این شعر را برای مان خواندند:ببئی این جا نشسته.......گریه می کنه ..........زاری می کنه .........اشک می ریزه!!!!