درباره من

چگونه نمادهای نیروزای نوروز به سماق و سیر و سمنو تبدیل شدند؟!
در 1400 سال گزشته بیش از 30 جشن سالانه یا ماهانه ایرانیان ـ یکی از دیگری زیباتر ـ که همگی از دل فرهنگ زرتشت برخاسته بودند از یادها رفت ، جشن نوروز با سرسختی شگفت آوری پا برجا ماند و حلقه نیرومندی شد برای پیوند ایرانیان به گزشته های دور خود . با اینکه نوروز پا برجا ماند، ولی نمادهای کلیدی آن که به آن نیرو میدادند فراموش شدند و آداب و پندارهای شگفتت آوری جای آن نمادهای نیروزا را گرفتند.
از جمله هفت امشاسپندان یا هفت سپندان که بترتیب نماد هفت نیروی افزاینده :
خرد، اندیشه نیک، راستی ، چیرگی به خود ، آرامش ، رسائی و جاودانگی بودند به سکه ، سمنو ، سرکه ، سبزه ، یا سیر تبدیل شدند !!
فراموش شد که « سین » هفت سین از نخستین حرف « سپندان » سرچشمه گرفته . و همچنین فراموش شد که هریک از این نیروهای هفتگانه افزاینده ، نگهبان یک گیاه بودند که مردم در درازای سال برای زنده ماندن به آنها نیاز داشتند . گندم ، ماشه ، جو، ارزن ، برنج ، لوبیا ، نخود از جمله آنها بودند . باین منظور این گیاهان را در خوان نوروزی میگزاشتند تا به مردم یاد آوری کنند تا در سالی که در پیش است از کشت آنها غافل نمانند . در سفره نوروزی همچنین میوه ها ، شیرینی ها و گلهای گوناگون،شراب و آئینه و گلاب و کتاب گاتهای زرتشت جایگاه ویژه خود را داشتند. پس از تسخیر ایران بوسیله عربها در سده هفتم میلادی و ممنوع شدن برگزاری نوروز برای مدت 200 سال ، نه تنها نمادهای نیرومند هفت سین فراموش شدند، بلکه مفاهیم شگفت آوری مانند
« هفت میم» و « هفت چین» و «هم شین» ...و غیره که در هیچ یک از نوشتار های کهن در رابطه با جشنها در آئین زرتشت دیده نشده به آن افزوده گردیدند
***************************************

 

درج شده در تاریخ ۹۲/۰۱/۰۴ ساعت 01:03

کاربران آنلاین (0)