درباره من

شب یَلدا یا شب چلّه بلندترین شب سال در نیم*کره شمالی زمین است. این شب به زمان بین غروب آفتاب از ۳۰ آذر (آخرین روز پاییز) تا طلوع آفتاب در اول ماه دی (نخستین روز زمستان) اطلاق می*شود.

ایرانیان و بسیاری از دیگر اقوام شب یلدا را جشن می*گیرند.این شب در نیم*کره شمالی با انقلاب زمستانی مصادف است و به همین دلیل از آن زمان به بعد طول روز بیش*تر و طول شب کوتاه*تر می*شود.
درباره واژه:
واژه «یلدا» به معنای «زایش زادروز» و تولد است. ایرانیان باستان با این باور که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می*شوند و تابش نور ایزدی افزونی می*یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می*خواندند و برای آن جشن بزرگی برپا می*کردند و از این رو به دهمین ماه سال دی (به معنای روز) می*گفتند که ماه تولد خورشید بود.
پیشینه جشن:
یلدا و جشن*هایی که در این شب برگزار می*شود، یک سنت باستانی است. مردم روزگاران دور و گذشته، که کشاورزی بنیان زندگی آنان را تشکیل می*داد و در طول سال با سپری شدن فصل*ها و تضادهای طبیعی خوی داشتند، بر اثر تجربه و گذشت زمان توانستند کارها و فعالیت*های خود را با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت و حرکت و قرار ستارگان تنظیم کنند.
آنان ملاحظه می*کردند که در بعضی ایام و فصول روزها بسیار بلند می*شود و در نتیجه در آن روزها، از روشنی و نور خورشید بیشتر می*توانستند استفاده کنند. این اعتقاد پدید آمد که نور و روشنایی و تابش خورشید نماد نیک و موافق بوده و با تاریکی و ظلمت شب در نبرد و کشمکش*اند.


 

درج شده در تاریخ ۹۲/۰۴/۰۵ ساعت 20:54

کاربران آنلاین (2)

کاکتوس VvXvF