آنچه که پدرها و مادرها باید بدانند..

تربیت یعنی اینکه از فرزندانمان مراقبت کنیم، او را حمایت کنیم، دوستش بداریم و درموارد لزوم او را راهنمایی کنیم و ارزشهای خانواده و جامعه را به او منتقل کنیم.

اکثر والدین بدون آزمایش و آمادگی در رابطه با پدر و مادر شدن وارد دنیای تربیت فرزند می شوند و مهارتهای فرزند پروری را با آزمایش و خطا یاد می گیرند. در صورتی که در دنیای امروز، زمان آزمایش و خطا وجود ندارد و تربیت فرزند وظیفه سنگینی است که نیاز به فراگیری دانش و مهارت، بردباری، تمرین و صرف وقت دارد. برای تربیت فرزندان اصولی وجود دارد که توجه به این اصول باعث احساس رضایتمندی در والدین
می شود و زندگی را برای پدر و مادر و فرزندان، لذت بخش تر می کند.

اصول تربیت فرزندان
اصل اول: آماده کردن محیطی امن و ایجاد فضای مثبت در مورد علاقه برای کودک
فراهم کردن محیطی امن برای کودکان کم سن موجب آرامش بیشتر شما در زمینه تربیت فرزندانتان، تقویت پرورش و حس کنجکاوی کودک و جلوگیری از حوادث ناگوار خانگی می شود.

اصل دوم: ایجاد محیط سازنده برای یادگیری
در صورتی که مقدور نیست، به او تذکر بدهید که در اولین فرصت برای او وقت خواهید گذاشت و به سراغش خواهید رفت. به این دلیل که زمانی که کودک نزد شما
می آید، یک نیاز یا خواسته ای دارد که می خواهد با شما در میان بگذارد و شما را قابل اعتمادترین فرد می داند.

اصل سوم: استفاده از انضباط قاطعانه
بسیاری از والدین برای نشان دادن قاطعیت روشهای نامناسبی مثل داد زدن، تهدید کردن، مقایسه کردن، تحقیر کردن یا وعده دادن استفاده می کنند در صورتی که انضباط قاطعانه به معنی این است که در رفتار با کودک از روش نسبتاً ثابتی استفاده کنند. وقتی در برابر یک رفتار نامطلوب کودک هر بار واکنش متفاوتی داشته باشند (وقتی خسته و بی حوصله هستید رفتار را نادیده بگیرید و یا به شدت کودک را تنبیه کنید یا وقتی سرحال و شاد هستید با او رفتار دیگری داشته باشید)

کودک گیج و سردرگم می شود و نمی داند که آیا رفتارش دست است یا نادرست بنابراین رفتار مناسبی که از کودک خود انتظار دارید به او بدهید و با او تمرین کنید و از تشویق برای تقویت رفتار مطلوب استفاده کنید و در خانه و خارج از خانه برای کودک قوانینی داشته باشید تا کودک کنترل رفتارهای خود را به تدریج یاد بگیرد.

اصل چهارم: انتظارات واقع بینانه ای از کودکانمان و خودمان داشته باشیم
همه اشتباه می کنند از جمله کودکان. اما بیشتر اشتباهات عمدی نیستند. به کودک خود فرصت بدهید که از اشتباهاتش درس بگیرد و مسئولیت رفتارش را بپذیرد و متناسب با رشد و سن کودک از او توقع داشته باشید. داشتن توقعات زیاد و یا زدوهنگام یا انتظار کامل بودن از خود و کودکمان باعث احساس یأس و ناامیدی در ما شده و در نتیجه در رفتار کودک دچار مشکل می شویم.

اصل پنجم: پدر و مادرها از خودتان مراقبت کنید
گاهی پدر و مادرها، به اشتباه در جریان مراقبت و تربیت کودکانشان نیازها و خواسته های اساسی خود را فراموش می کنند و در نتیجه احساس خستگی و سرخوردگی از والدبودن خود دارند اما وقتی که نیازهای شما از نظر داشتن ارتباط با دوستان، خانواده، تفریح یا استراحت برآورده شود پدر و مادر بودن آسانتر و لذت بخش تر خواهد بود.

(منبع:واحد بهداشت روان.دانشگاه علوم بزشکی یزد)