موسیقی رپ در دههٔ ۱۹۸۰ میلادی و از میان موسیقی سیاه پوستان فقیر متولد شد. رپ در واقع یک نوع موسیقی اعتراض*آمیز خیابانی است. این موسیقی از پیش پا افتاده*ترین، سهل*ترین و خیابانی*ترین کلمات استفاده می*کند، بدون این که از حیث ادبی بتوان این نوع استفاده را نقد کرد. در نوشتن متن ترانه*های رپ، هیچ الزامی برای رعایت قوانین ادبی وجود ندارد. موسیقی رپ به موضوعاتی از جمله: اختلاف طبقاتی، ریاکاری، دعواهای خیابانی، فرهنگ غالب جهانی و همچنین بحران*های سیاسی می*پردازد. کلام آن اگرچه قافیه*هایی ضعیف دارد و در نگاه بسیاری شعر ناب به حساب نمی*آید، اما با همین سادگی و بی پیرایگی خود می*کوشد معنایی دیگر از زندگی اجتماعی را به ما یادآوری کند، که بعدی از زندگی مردم کوچه و خیابان است. به نحوی می*توان گفت چارچوب تعیین شدهٔ موسیقی را که دارای قوانین سخت و مشخص است را خرد می*کند تا موسیقی در دسترس عامی*ترین افراد جامعه قرار گیرد.