خودت را به هیچ زبانی برای کسی ترجمه نکن !

 

توی زندگی، آدما با خیلیا حرف می‌زنن

 

 اما با همشون درد و دل نمی‌کن.

 

درد و دل کردن، مثل جار زدن نقطه ضعفه. 

 

عین این می‌مونه که خودت رو در برابر 

 

یکی دیگه خلع سلاح کنی.

 

 حالا دیگه آدم بی‌دفاع با یه تلنگر زمین می‌خوره.

 

واقعیت اینه که همه‌ی حرفا رو نباید گفت،

 

 همه‌ی اشکا رو نباید ریخت، 

 

اما کسی که تا پای درد و دل کردن می‌ره، 

 

یعنی دیگه چیزی واسه‌ی از دست دادن نداره.

 

سخته یه روز، مو به موی خودت رو 

 

واسه یه نفر وا کنی، بعد همون یه نفر، 

 

کنار بشینه و آب شدنت رو تماشا کنه.

 

یاد بگیریم خیلی وقتا؛

 

حتی دوستان صمیمی هم لیاقت درد دل کردن ندارند.